Tabee China

Bij deze schrijf ik mijn laatste bericht met belevenissen in het land van de reizende zon. Het is een beetje een dubbel gevoel om China te verlaten. Aan de ene kant vind ik het ontzettend leuk om iedereen weer te zien en om mezelf weer tot een normaal mens in het gewone leven te bekeren, maar aan de andere kant moet ik ook afscheid nemen van een onbeschrijfelijk leuke tijd en mijn nieuwe vrienden, de geweldige stad Shanghai en de hilarische Chinese gebruiken achter me laten.

De dag van mijn vertrek begon simpel gezegd onaangenaam en mijn nachtmerries over mijn vertrek naar Nederland waren bijna harde werkelijkheid geworden… Om te beginnen moest ik om 5.45 opstaan, waar ik niet zo van hou, om mijn vlucht te halen. Aangezien ik een retourtje Beijing had gekocht, moest ik eerst een binnenlandse vlucht nemen, die ik, twee dagen van tevoren geboekt had om de kosten wat te drukken. Aangekomen op het vliegveld, besluit ik nog gezellig en op m’n dooie gemakkie afscheid te nemen van Lotte en Daan (broer van), onder het genot van een straffe bak Chinese cappuccino. Ik heb geen idee hoe ik het in m’n hoofd haalde om pas 30 minuten voor tijd in de rij te gaan staan (voor een binnenlandse vlucht is 45 min prima)… Na een lange tijd queuën kwam ik 15 minuten voor tijd pas bij de incheckbalie aan en of je nou vaak vliegt of niet…elke idioot weet dat dat niet gaat werken. Na een hoop paniek kwam ik tot de conclusie dat deze vlucht mij niet naar Beijing zou brengen. Tijd kost geld en dus moest ik een nieuw ticket kopen voor het vliegtuig dat een uur later zou vertrekken. Het vervelende was dat ik mijn aansluiting in Beijing moest halen, vanwaar ik naar Amsterdam zou vertrekken. Na een hoop spanningen en toestanden en een buschauffeur die het vliegtuig niet kon vinden, zat ik dan eindelijk in het vliegtuig die Beijing verliet voor Amsterdam. Het was 3 uur ’s middags, maar opeens lag iedereen te tukken en moesten alle ramen verplicht dicht en op het moment dat ik dit aan het typen was gingen ook opeens alle lampen uit… Ik vroeg me serieus af waarom dit nodig was zo midden op de dag, maarja het zal wel aan mij hebben gelegen. Hier en daar zat een enkele Chinees en het is algemeen bekend dat Chinezen ook overdag slapen, dus zo vreemd was het misschien niet. Op de snurkende Chinees naast mij die me redelijk irriteerde had ik ondanks de voorafgaande heisa een heerlijke vlucht met vier stoelen voor mijzelf.

Na 5 maanden kan ik redelijk concluderen dat ik veel geleerd heb van de Chinezen en hun cultuur. Mijn leven in Shanghai was buitengewoon verschillend van mijn studentenleventje in Maastricht. Wij waren hier de zogenaamde ‘rijke’ westerlingen, die nog steeds een superieure status hebben in vergelijking met de lokale bevolking. Zo gingen we in de weekenden gezellig borrelen op de minstens 30e verdiepingen van 5-sterren hotels, eten in de meest decadente en bijzondere restaurants en stappen in de meest exclusieve clubs. Daarnaast gingen we ook veel met de lokale bevolking om en aten we de op fietsen bereidde eier-pannenkoeken, dronken we thee met melk en zwarte parels en maakten we kennis met de mensen die op straat leven en heel hun hebben en houwen verhuizen op één enkele fiets.

De laatste week van onze stage hebben we nauwelijks nog gewerkt, behalve aan ons eindrapport van meer dan 60 pagina’s. Daarnaast hebben we ongeveer elke dag een afscheidsetentje met collega’s, vrienden en managers gehad. We hebben bij een collega thuis gegeten, wat een heel bijzondere ervaring was. Lotte en ik waren namelijk al 19 weken in China en we hadden nog steeds geen écht Chinees huis van binnen gezien wat natuurlijk een onmisbare ervaring is. Met twee andere collega’s waar we veel mee om gingen, waren we door Jenney (elke Chinese collega heeft een Westerse naam) uitgenodigd om bij haar thuis te komen hotpotten (alles wat eventueel eetbaar zou kunnen zijn in een grote pan met bouillon koken). Met een hoop groente en vlees op tafel verzorgd door de ouders die weggespoeld konden worden met wijn en bier, zaten we op de 3e verdieping van een flatgebouw in de TL-verlichting en met onze jassen aan gezellig te eten. Ik kan oprecht zeggen dat dit een hele leuke en interessante avond was, maar dat er toch miste…Wat mij het meeste opvalt aan de Chinese huizen en restaurantjes, is dat ze weinig moeite doen om het voor zichzelf gezellig en knus te maken. Uiteraard spelen de financiën hierbij ook een rol, maar ik denk ook dat het simpele en sobere leven nog steeds deel uit maakt van de oude cultuur.

Tot mijn grote verbazing vinden er een aantal dubieuze Maffia-praktijken plaats in het Ramada Airport Hotel, waarvan ik een zorgvuldig zal beschrijven. Helaas mochten we geen foto’s maken…

Uiteraard hadden Lotte en ik ook een gezellig afscheidsetentje met onze grote vriend Larry (de Rooms Division Manager), die alles voor ons kon regelen in het hotel en dus ook gratis onderdak voor al onze vrienden en familie die in de toekomst op het Shanghai Airport willen vertoeven…
Lotte en ik zaten heerlijk te smikkelen van de Chinese delicatessen die zorgvuldig door Larry waren besteld in het Chinese restaurant van ons hotelletje. Ik nam net een hap van mijn fuyonghai toen Mr. Liu naar onze tafel kwam lopen. Mr. Liu, bij Lotte en mij beter bekend als de Maffia-guy, is Deputy General Manager, oftewel de op één na baas van het hotel. Redelijk onder invloed vraagt hij Lotte en mij even mee te komen naar een privé-eetkamer, die in Chinese restaurants zeer gebruikelijk zijn. In de betreffende privé-kamer zou een etentje aan de gang zijn met Mr. Liu en aanzienlijke Chinezen van het Shanghainese politiecorps. Deze zogenaamde penarie-vermijdende-etentjes worden regelmatig in China gehouden, om te voorkomen dat slechtgezindte autoritaire instellingen een onderneming of hotel in de problemen brengen. In onze ogen een vorm van corruptie, maar volgens Larry hoort dit louter bij “de cultuur”, zoals wel meer dingen die wij niet begrijpen te wijten zijn aan de zogenaamde cultuur.
Zodra de deur van de eetkamer werd opengedaan werden Lotte en ik blootgesteld aan een applaudisserende, lachende en gierende Chinese menigte aan een ronde tafel. Uiteraard stonden wij, zelfs na 5 maanden, een moment met onze mond vol tanden. Dit was een gebeurtenis die we nog niet eerder hadden meegemaakt. In rap tempo kregen we een glas rode wijn in onze handen gedrukt die we ff moesten weg-atten met de opper-Chinees van het politiekorps. Yi, er, san, Gambei!! (1,2,3, Proost!)
Daarna fluisterde Larry ons toe dat we iedereen gelukkig Chinees Nieuwjaar moesten wensen en toen moesten we meteen weer gaan… Het moge duidelijk zijn dat het Ramada Airport Hotel voorlopig niet meer hoeft te vrezen voor de politie, want Mr. Liu heeft een ubercoole actie verricht door twee blonde grieten uit het hotel met hen te laten proosten. Gelukkig hebben we ook op het eind nog een kleine bijdrage kunnen leveren aan het hotel waar wij, naar horen zeggen, 5 maanden lang ons hart hebben ingestopt…

Wat misschien een belangrijke kanttekening is, is dat het heel gebruikelijk is dat Chinezen tijdens het eten rode wijn atten. Slaat nergens op, maar je bent echt de master als je jezelf helemaal lam zuipt. Als je een goede zakenrelatie wilt opbouwen is het belangrijk dat je eerst met je compagnon gaat zuipen en dan net zolang doorgaat totdat je neervalt of moet kotsen. Als men dit "hoogtepunt" bereikt heeft is hij/zij echt een mega-master en heb je gegarandeerd een goede deal in da pocket! Wij westerlingen snappen bar weinig van dit kleine aspect van de Chinese cultuur, maar gelukkig kunnen we er erg om lachen en hebben wij al een redelijk steentje voor op de Chinezen omdat onze lichamen genetisch gezien beter tegen alcohol kunnen.

Zoals ik al eerder verteld heb in mijn verhalen, is het ontzettend leuk om in Shanghai te stappen. Het is beduidend anders dan wat wij in ons platte landje gewend zijn en ik zal het ook zeker gaan missen. Daarom hebben we onze laatste stap-avond op een perfecte manier uitgeluid. Zoals ongetwijfeld al eerder aan bod is gekomen; de Chinezen zijn soms echt een grappig volk en ze kopiëren alles, dus ook onze dansen. Na vele charmante moves, gratis flessen drank, die Ilse perfect kan regelen, hebben we met smart afscheid moeten nemen van de mooie tijd in Shanghai, onze decadente levensstijl en de springende Chinezen die denken dat dit is wat men dansen noemt.

Voor de show wil ik ook nog een paar zinnetjes schrijven over ons bezoek aan Xi’an, wat al meer dan anderhalve maand geleden is. Nadat we ons vliegtuig op het nippertje hadden gehaald werden we na 2 uur vliegen opgehaald van het vliegveld door ene illegale taxi, geregeld door een vriend van de Hotelschool. Op de heerlijke klanken van Hotel California reden we naar de oude hoofdstad van China. Het schijnt zo te zijn dat je voor 5000 jaar geschiedenis naar Xi’an moet, voor 500 jaar geschiedenis naar Beijing en voor 50 jaar geschiedenis naar Shanghai moet en om dit rijtje compleet te maken brachten wij dus nog een bezoekje aan Xi’an. Al snel kwamen we er achter dat er een verzadiging was opgetreden wat onze interesses in Chinese bouwwerken en andere materiele zaken betreft. Volgens vele geschriften zou het beruchte Chinese terra-cotta leger je leven veranderen en zou de drumtoren een zeer belangrijke toevoeging zijn aan je gewaarwording van de Chinese cultuur. Voor mij ging dit feest helaas niet door, waarschijnlijk omdat ik al te veel Chinese toeristentrekkers gezien had. Wat echter wél ontzettend leuk was, was het stappen in de Chinese discotheek 1+1, waar Ali B. en Partysquad uit de speakers rampeneerden. Beetje vreemd, maar wel lekker!

Kerst en Oud & Nieuw vieren in Shanghai is iets wat ik niet veel vaker zal meemaken en het is een compleet andere belevenis dan wat wij hier gewend zijn in Nederland. Gezellig met mama Anne-Marie, Marco en Carlien en Stefanie die alle vier op bezoek waren en natuurlijk met alle andere Hotelschool stagiaires hebben we een hele gezellige kerst gehad en een spetterend Oud&Nieuw met helaas weinig vuurwerk en glazen champagne voor € 16,-, maar dat kon de pret natuurlijk niet drukken.

Ik begin een beetje aan het einde van mijn laatste verhaal te komen wat ik eigenlijk wel jammer vind. Het is weer fijn om in Nederland te zijn en om weer een gezond leven te kunnen leiden, omringd door vrienden en familie. Ik heb ontzettend veel geleerd en gezien en mijn stage in China was een ervaring die ik nooit had willen missen. Het klinkt misschien als een cliché, maar het is een behoorlijke verrijking voor jezelf en ik kan iedereen aanraden om ook voor langere tijd naar het buitenland te gaan voor stage of wat dan ook. Ik hoop dat jullie mijn verhalen een beetje interessant vonden en dat jullie nu iets meer weten over de Chinese cultuur want het duurt niet lang meer tot de rollen tussen China en het Westen worden omgedraaid…

Tot slot nog even wat ondervindingen op een rijtje:

Ik heb nog nooit zoveel:
 chinezen bij elkaar gezien
 oplichters ontmoet
 roggelende mensen gezien
 rare dingen meegemaakt
 verschillen tussen arm en rijk ervaren
 miscommunicaties gehad
 rotzooi gezien
 smog ingeademd
 afgedongen
 geld uitgegeven
 over mijzelf nagedacht
 in taxi’s gezeten
 in hotels geslapen
 in liften gestaan
 hoge gebouwen gezien
 in restaurants en met stokjes gegeten
 enorme hoeveelheden rijst verteerd
 leuke dingen in zo’n korte tijd gedaan

Wist je dat…
 Spugen en roggelen een voorname bezigheid van jong en oud is?
 Voor het jaar 2030 een hongersnood voorspeld wordt
 Chinezen soms doen alsof ze stom zijn maar ondertussen het buskruit, de stijgbeugel, papiermaken en blokdruk, de mechanische klok, het opwindmechaniek, de kruiwagen, de hangbrug, de raderboot, de sluis, de blaasbalg, de vlieger, het porselein, het kompas, de vaccinatie tegen pokken, noedels, thee en ga zo maar door hebben uitgevonden?
 Het eten van thee-eieren een van de oorzaken is dat Chinezen redelijk uit hun bakkes stinken?
 Ik veel Chinese delicatessen heb gegeten zoals, kippenbloed, varkensbloed, rundermaag, schildpad, haaienvinnen en kippenlever

Dit waren dan mijn China ervaringen. Terug in Nederland ga ik beginnen met de voorbereidingen van mijn volgende stage in september en weer trouw studeren aan de Hotelschool. Bedankt voor het lezen en veel succes met alle dingen die jullie gaan doen!

XXX Lisette

P.S. Mijn voorlopige nieuwe nummer mobiel: 06 49 201 510
P.S.2. Mijn nieuwe emailadres: lisettedelater@gmail.com