Four Seasons

Van de hoofdstad van New South Wales naar de hoofdstad van Tasmania. Alsof je van Ibiza opeens in Lelystad belandt.
Mijn eerste indruk van Hobart is dat van een winderig spookstadje als ik om 8 uur 's avonds in de enige taxi over straat rijd. Er is letterlijk geen hond op straat te bekennen en het lijkt alsof alleen de zielen van de geexecuteerde gedetineerden door de straten rondzwerven. Hobart is na Sydney de oudste stad van Australie en werd (net als de rest van het eiland - en Australie) vanaf het begin van de 19e eeuw door de Britten gebruikt als een soort verweggistan om het uitschot van de maatschappij te dumpen. De gevangen die naar Tasmania werden gestuurd hadden een zwaar bestaan en de gevangenschap, slavenarbeid, alcoholisme, honger, kanibalisme en executies maken dat de zware geschiedis in deze indrukwekkende havenstad nog steeds voelbaar door de straten ruist... De laatste aboriginal is zo'n 100 jaar geleden gestorven en ook de Tasmaanse tijger is na de komst van de 'white people' uitgestorven, wat ook met de Tasmanian Devil dreigt te gebeuren..
Hoewel er aan de ene kant iets droevigs en kouds in de lucht hangt is de stad Hobart op een zonnige dag een frisse en interessante havenstad waar je je met gemak 2 dagen kunt vermaken met bijvoorbeeld een super enge (en echte) ghost-tour of een mountainbike-tocht vanaf de Mount Wellington, vanwaar je met 60km/h naar beneden raast. Op het moment dat ik op 1271m hoogte op "The Mountain" sta besef ik dat ik met mijn outfit niet geheel voorbereid ben op sneeuw, snijdend koude wind en een temperatuur rond het vriespunt, maar ik had het kunnen weten...Tasmania staat immers niet voor nix bekend om het feit dat je regelmatig vier seizoenen in een dag kunt ervaren. Een man die me ergens on the road in Tasmania een lift gaf vertelde grappend: "Well, if you don't like the wheather in Tassie, just wait 5 minutes."

Na 2 dagen Hobart was het echter genoeg. Tijd om de uitdaging aan te gaan en fruitplukker te worden. Aangezien ik niet de grootste handen en veel kippenkracht heb spreken kersen mij het meeste aan, bovendien kan ik daar veel van kan consumeren. Na serieus overleg met mijn hostel-genoten kan geconcludeerd worden dat ik in het trotse bezit ben van cherry-fingers. Tijdens een gezellige avond met deze hostelvrienden vraag ik voor de grap: "Anyone fancy to come along to Cygnet for the cherry-picking dream?" Een nonchalante Ozzie, die net klaar blijkt te zijn met de middelbare school reageert droog "Sure, why not?" en de volgende dag zitten we samen in bus - op naar het kleine dorpje Cygnet, 80km ten zuiden van Hobart.
Zoals gewoonlijk heb ik me perfect voorbereid op een nieuw avontuur en dus planning noch idee op mijn buik geschreven. Aangekomen op het 'busstation' in de enige straat die Cygnet telt besef ik dat ik niet de enige ben met de cherry-picking dream. Een voorbereide enkeling wordt door een fruitboer in een busje opgepikt en ik en mijn hostelvriend Tim blijven achter met zo'n 20 Aziaten en een paar Engelsen. Tim en ik hebben echter een perfecte strategie. Daar waar de andere golddiggers een slaapplaats gaan zoeken, lopen wij een kroeg binnen om polshoogte te nemen. Na een amuserend gesprek met drie bebaarde locals aan de bar en vijf gestrande dronken hippies die al 2 weken op zoek zijn naar een fruitpicking-job, staan we 30 minuten later weer op straat, even ver van Hobart.
Gelukkig was Tim zo slim op een tent mee te nemen, want na 500m hiken zien we een gezellig grasveldje met wat tenten en een enkele camper, waar gekgenoeg geen Nederlanders in zitten. Na wat speed-dating sessies op de camping heb ik een uur later koffie, 2 boterhammen met veggiemite (de Australische variant op marmite!), een deken, matras, pyama en een werkplan en vervoer voor de volgende dag naar de dichtsbijzijnde cherry-farm weten te regelen. Op hoop van zegen sta ik op zaterdagochtend samen met Alex (vd camping) om 7uur op de stoep van de kersenkantine. (Tim vond het toch te vroeg en ging maar weer slapen..) In veel andere sectoren is een zaterdagochtend niet de beste dag om te solliciteren, maar in de fruitwereld blijkt er echter geen gunstigere dag te zijn. Dit is namelijk de dag die velen gebruiken om hun roes van de vorige avond uit te slapen en zodoende een dagje plukken overslaan. De fruitteler lost dit gewoon op door nieuwe mensen aan de te nemen die zich op dat moment beschikbaar stellen.

Helaas blijk ik niet de beste en snelste cherrypicker te zijn, maar de gezelligheid en kwantiteit kersenconsumpties zorgen voor een goede work/leisure-balance aan het eind van de dag. Na 2 dagen noeste arbeid wordt ons verteld dat we de volgende 4 dagen vrij hebben omdat de kersen nog niet rijp zijn. The campinglife bevalt me echter prima en ik breng de dagen door met mijn nieuwe kampeervrienden met oesters zoeken/eten, jongleren, bbq'en, marshmellows & kampvuur en de prachtige muziek van de lokale bands. Hoewel er weinig tot niets te doen is in Cygnet en het 's avonds ijskoud is, heb ik het super naar mijn zin in dit dorpje met artistieke winkeltjes en een goede (Australische) coffeeshop. Na een week kamperen zonder persoonlijke campinguitrusting, besef ik dat dit een van mijn mooiste en interessantste reiservaringen tot nu toe is en dat is vooral te danken aan de gezellige en vele verschillende mensen die ik om me heen had - wie met liefde alles wilden delen. Daarnaast is het een leerzame ervaring op zich om zonder enige voorbereiding of uitrusting in de natuur te kamperen om zodoende de creativiteit, de managementskills en het praktische inzicht te doen bevorderen. Een echte aanrader dus!
Omdat ik toch wat meer wilde zien van Tasmania besloot ik na een week Cygnet te verlaten, terug naar Hobart om vandaaruit verder omhoog te reizen langs de oostkust. Liften bleek de enige optie te zijn omdat de enige bus per dag om 6uur 's ochtends rijdt... Gelukkig is liften in Tasmania voor 99,9% veilig en verantwoord en het kost me weinig moeite om een lift terug naar de big city te krijgen.

Aangezien het busvervoer in Tassie zeer infrequent is en dus niet echt een goede optie is om rond te reizen, besluit ik te reageren op een oersaai briefje op het notitiebord in mijn hostel. Ene Stefan, 27, uit Oostenrijk zoekt iemand om een auto mee te huren en de kosten te delen - wat opzich nog prima klinkt - maar afsluitend schrijft "I want to do a lot of hiking!!" Gezien het feit dat mijn schoeisel alleen geschikt is voor het strand en vlakke oppervlakten hoef ik niet uit te leggen dat ik geen over-enthousiaste hiker ben. Desalniettemin heeft een week kamperen me goed gedaan en blijkbaar de vroegere padvinder weer in me wakkergeschud. Voorafgaand aan mijn reis ging ik voor de grap naar de Beversport-winkel om de meest praktische padvinder-outfit aan te trekken en een foto te maken (zie profielfoto) om zo de indruk te wekken dat ik als een praktische backpacker op reis ging. Hetgeen waar ik vier maanden geleden alleen maar goede grappen over kon maken blijkt nu echter werkelijkheid te zijn geworden. In Tassie, waar iedere local er eveneens uitziet alsof ze ieder moment gaan hiken en/of kamperen, zie ik echter in dat het "outdoor-avontuur" echt geweldig kan zijn! Misschien is het de lokale fashion of de vele onaangetaste natuur, maar ik ben ontzettend blij met mijn nieuwe uberpraktische Tasmaanse Tenue de Ville.

Dingen zijn dus niet altijd zoals ze in eerste instantie lijken en 'four seasons' blijken overal in aanwezig te zijn, of dat nu om het weer, de hotelschool, mensen of interesses gaat..
De meeste Ozzies waarschuwden me voor het koude weer in down Down Under, maar ik was de gelukkige om de warmste dag in history in Tasmania mee te maken (42C). Stefan blijkt geen saaie full-time hiker te zijn en ik blijk veel plezier te hebben in de wandel- en fietstochten in de prachtige (!) natuur. 'The Apple Isle' bestaat voor een groot deel uit nationale parken waar je je tentje kunt opslaan in het wild - tussen de kangaroo's, koala's en wombats. Overigens, met een zee in de achtertuin van je tent blijken sanitaire voorzieningen geheel overbodig (en dus vaak niet aanwezig). De vele fruitfarms langs de weg, het heerlijke 'seafood', de natuur, de uiterst vriendelijke bevolking, de frisse lucht, de meest heldere sterrenhemel en mooiste onaangestaste stranden ter wereld: Tasmania is echt fantastisch!!