Een kleinere wereld, maar een bredere visie..

Lieve lieve mensen,

Het lijkt alweer een eeuwigheid geleden sinds ik mijn vorige berichtje heb geplaatst.
Ik kan, zoals in elk bericht, weer zeggen dat we de afgelopen weken opnieuw enorm veel leuke dingen hebben gedaan!

Mijn stage gaat perfect en ik heb veel te doen. Vorige week ben ik van de Front Desk naar de Guest Service gegaan, wat heel leuk en leerzaam is. Mijn functie is nu het oplossen van alle problemen die de gasten verzinnen, om hen tevreden te stellen, hun meningen te peilen en een gezellig praatje met hen te maken. Allemaal leuk en aardig dus. Daarnaast heb ik nog veel andere dingen te doen en ben ik veel bezig met het aanbrengen van verbeteringen, wat een nog grotere uitdaging is. Mijn collega’s zijn heel lief en behulpzaam, ik help hen met het Engels en met mijn suggesties, zij helpen mij met de Chinese gebruiken, vertalingen en ze hebben genoeg werk voor me!

Ondanks mijn super leuke stage die ook wel erg leerzaam is, ben ik er met mezelf over uit, dat ik de weekenden, het reizen en het leven in China veel interessanter vind. Vandaar dat ik besloten heb om na deze geweldige studie een wereldreis te maken, samen met Hilde, mijn soulmate. Onze “te bezoeken landen – lijst” ligt al bij de pers!

Omdat ik simpelweg niet genoeg tijd heb om alle belevenissen gedetailleerd te beschrijven en jullie niet te lang wil vervelen met té lange verhalen, zal ik een kleine opsomming geven van de meest geweldige dingen die ik hier gedaan heb:

 Theo Maassen, super hilarisch met gezellig Nederlands kak-publiek
 Meerdere bezoekjes aan een dorp (met nog één miljoen inwoners) neerbij het Airport, genaamd Chuan Sha, waar kinderen op straat poepen, wij thee met melk en zwarte geleiparels drinken, wat een Chinese lekkernij is, en waar onze collega’s vele nachten doorbrengen in de computerzalen, om spelletjes te spelen en vervolgens de volgende dag helemaal kapot naar hun werk komen (computergames spelen is een verslaving van menigeen Chinees). Chuan Sha staat tevens bekend om de vele kraampjes waar men varkensoren, -neuzen, -staart, eendenkop en poten e.d. verkoopt.
 Een heerlijke bitterballen borrel, gearrangeerd door andere stagiaires van de Hotelschool
 Een weekendje weg met onze collega’s uit de keuken, uitgenodigd door onze grote vriend Chef. In een driesterrenhotel konden wij ons vermaken met de ó zo bekende pingpong tafels, een soort sjoelbak, snooker en andere ongein en gingen we ’s avonds authentiek uit eten bij de Chinees, waar we werden uitgedaagd voor een potje ‘atten’ (van adfundum). Omdat Aziaten naar horen zeggen een zeer prominente gen missen, die alcohol afbreekt, werden onze keukenvrienden na de eerste slok Tsing Tao Beer al knalrood en vielen ze bijna van hun stokjes.
Na het eten zijn Lotte en ik, samen met onze collega’s, voor het eerst naar een KTV-bar (karaoke) gegaan. Voor onze collega’s een zeer serieuze aangelegenheid, maar voor ons lachwekkender dan wat dan ook. Uiteraard hebben wij ook onze zangtalenten laten zien en wel met de volgende nummers: I will Survive, Gangsta’s Paradise, Pretty Woman en I Believe I can Fly, tot grote ergernis van onze collega’s.
De volgende dag hebben we nog een ritje gemaakt over een 60 km lange brug over de Chinese modderzee en zijn we wederom lekker gaan snacken bij een ambachtelijk boeren restaurant. Een super gezellig weekend waar we een tot dan toe nog onbekend stukje van de Chinese cultuur hebben gesnoven.
 Overheerlijke hutspot met gehaktballen gegeten bij Jozalien, die in een prachtig appartement woont met Jaap, midden in Shanghai. Een super gezellige avond, die ik niet snel zal vergeten!
 Afgelopen weekend heb ik een van de leukste weekenden in mijn China-tijd meegemaakt. Samen met mijn vrienden, Ilse, Lotte, Reyer en Karim hebben we het vliegtuig gepakt naar Wuyi-shan. Een van de mooiste natuurgebieden van China. Met dank aan onze grote vriend Wang, de taxichauffeur die, vreemd maar waar, op elk punt weer op ons stond te wachten, hebben we prachtige bergen beklommen, vlot gevaren die door twee Chinezen werd geroeid, tussen de bergen door watervallen kunnen bezichtigen en een prachtig authentiek Chinees dorp bezocht, waar de mensen nog echt leven zoals vroeger. Het deed me een beetje denken aan kamperen. Al die mooie natuur heef ontzettend veel indruk op mij gemaakt, maar dit dorpje des te meer! De Chinese regering is zich hier ook duidelijk van bewust en laat daarom elke buitenlander betalen om binnen te komen. Nadat we onze angsten hadden overwonnen en de rabiëshonden uit de weg waren gelopen, kwamen we tot onze grote verbazing een stoet gedresseerde eenden tegen. Onvoorstelbaar!! Ik heb nog nooit zoiets grappigs gezien!
Daarna kregen we een leuke rondleiding door allerlei oude gebouwtjes, die we eigenlijk veel minder interessant vonden dan de levenswijze in dit dorp . Dit valt met geen pen te beschrijven en daarom laat ik de foto’s voor zich spreken. Tot ons grote geluk mochten we van een oud vrouwtje, die net stond te wokken, even bij haar binnen kijken. Prachtig hoe deze mensen leven. Primitief, maar wel heel zelfvoorzienend en misschien ook wel gelukkiger dat de Chinezen die in Shanghai moeten vechten voor hun dure, zware en onbetaalbare bestaan.
Terug in het stadje Wuyi-shan besloten we om lekker te gaan eten als de echte Chinezen doen: op straat. Na een heerlijk bakje noodles, waar onze ‘bakkes’ van wegfikte, besloten we om nog even wat plaatselijke thee te kopen. Dat even werd omgezet in een paar uur, want voordat we iets mochten kopen, werden we uitgenodigd om eerst alle thee te proeven aan de theedrinktafel.
Het was een héérlijk en gezellig weekend, waarin we echt begonnen te houden van alle plaatselijke vriendelijke Chinezen. Toen we lekker zaten te smikkelen van onze pittige noodles, kwam er een zwerver om wat geld bedelen. In Shanghai geven we de zwervers bijna nooit iets, omdat ze te opdringerig zijn, maar door onze vrolijke gemoedstoestand besloten we hem onze net gekochte Chinese broodjes te geven. In tegenstelling tot alle andere zwervers, was deze man tevreden met wat voedsel en drinken en liep hij weg. Voor ons was dit echter nog niet genoeg, dus we riepen hem, tot onze eigen verbazing, terug: “Hey! Je krijgt nog geld!!”

Helaas hebben we niet zoveel tijd om met z’n allen Sinterklaas te vieren, dus hebben we dit op een andere uiterst originele manier gedaan. Op een van China’s mooiste panorama’s, boven op een enorm hoge berg, hebben we lekker de naar ons opgestuurde pepernootjes opgesmikkeld. Het zou zo in een bolletje-reclame kunnen!

Het weekend in Wuyi-shan was echt onvergetelijk en we hebben ontzettend veel gelachen, nagedacht over onze toekomst en gefilosofeerd. Na dit weekend ben ik echt tot een geweldige conclusie gekomen:

Door naar China te gaan is mijn wereld een stuk kleiner geworden, maar mijn visie op de wereld is enorm verbreed.

Tot de volgende keer en ik wens jullie allemaal een hele fijne Sinterklaas, kerst en alvast een super gelukkig Nieuwjaar! Wij vieren het nieuwe jaar hier in China 7 uur eerder dan de mensen in Nederland. Samen met alle stagiaires van de Hotelschool en gezellig met mijn mamsi, Marco en Carlien en Stefanie (die heeeeeeelemaal naar China komen) gaan we er een knallend Nieuwjaar van maken!!

XXX

P.S. Ik heb een nieuw Chinees mobiel nummer: 0086 13482862342
P.S.2. Tot mijn grote spijt kan ik niet meer naar Istanbul…de Hotelschool blijkt wat interne communicatie problemen te hebben, waardoor mijn studiepad veranderd en in Nederland gevolgd moet worden. Ik kan niet zeggen dat ik er blij mee ben…