Ok ok ok ok ok ok ok ok
Door: Lisette
Blijf op de hoogte en volg Lisette
14 September 2006 | China, Shanghai
Shanghai
Zoals gepland treinen Ilse en ik maandag naar Shanghai. Het was een drukke dag met dingen die niet boeiend zijn, maar die wel gedaan moeten worden. Normaal gesproken ben ik niet echt van de planning, echter deze schone dag hebben we een perfect tijdschema die aan geen enkele kant lekt. Helaas houden wij plattelandskinderen geen rekening met ‘de traffic’ in deze stinkende miljoenenstad. We zijn een paar uur langer onderweg dan gepland en zitten te stressen in de taxi. Ons geplande etentje met Tony, Steven en Karim (Hotello’s) moeten we cancellen. Zeg maar dag tegen de heerlijke Kip Kajun…Balen dus! Halen we of halen we het niet?? Met lege maag en weinig gezelligheid stappen we de taxi uit en worden vergezeld door een chinees die onze loodzware koffers draagt. Het zweet breekt hem uit! Ook balen voor de chinees dus. We komen aan bij de plaats van bestemming (ik zie nog steeds geen trein en perron) en onmiddellijk komt de volgende mafkees die er vandoor gaat met onze koffers. Werkelijk waar, de Chinezen vliegen je hier om de oren!! Ondertussen zijn we een kar ingeduwd, maarja ik begrijp er het mijne niet van en ren als een gek achter de koffers aan. Ik snap best dat sommige Chinezen gewoon op het perron gaan staan om domme westerlingen te kijken, als alternatief voor een komedie. Na 5 minuten komt Ilse eindelijk met stomheid geslagen aansjokken…Na een hele stampei zitten we eindelijk in de trein die we net gehaald hebben. Het hele probleem tussen de Chinezen en buitenlanders is eigenlijk dat niemand elkaar begrijpt en dat de Chinezen nog nooit van een cursus communicatie hebben gehoord…
We zitten met z’n tweeën in een 4-persoonscabine. “Yes!” Denken we, lekker relaxt! De trein begint te rijden en ja hoor, als ik het niet dacht…Een Chinese vrouw, die goed Engels spreekt zit ook in onze cabine. Met een beetje diplomatieke woordspelingen proberen we haar naar een andere cabine te praten, “we hebben zoooo’n grote koffers, past nooit!!” Het spreekt voor zich dat dit werkt en we zitten weer gezellig met z’n tweetjes in onze private-cabin van de luxe trein. Guus Meeuwis zou hier wel een goed nummer kunnen schrijven!
Shanghai is anders dan Beijing, dat is ons al snel duidelijk. Na 5 domme taxichaufs weet er eindelijk een ons ‘hotel naar keuze’ te vinden. Drie hotels later met te luxe, te grote en te dure kamers zitten we in een prima en cheap hotelletje op de Bund.
Na de usual sightseeing besluiten we een heerlijke bodymassage te nemen. Ilse vraagt nog aan mij: “We worden toch niet door mannen gemasseerd he?” Vol overtuiging zeg ik: “Nee, natuurlijk niet! In China zijn ze enorm preuts!” Ja….fout gedacht dus Lisette! Twee mannen die waarschijnlijk net afgekeurd zijn voor wedstrijd sumo-worstelen waggelen de kamer binnen, waarin wij in onze massage-pyamas liggen. Gezelligheid!! Gelukkig beginnen ze, na wat gegiechel van ons, met een heerlijke nekmassage. Nog geen 5 seconde verder steekt er een gruwelijke PIJN mijn kop op!!!! Dit gaat er dus echt niet zacht aan toe! Hoe meer pijn, hoe harder ze op de zere spier gaan raggen…Gelukkig duurt de massage maar een uur… “Ik ging echt 8x dood!” zegt Ilse knorrig na afloop. Tja, die massages blijken geen pretje, maar het zal vast goed zijn. Ik zit nu nog met pijn in m’n nek. Is dat normaal ofzo??
Compleet uitgeput gaan we in goed een restaurant eten. Natuurlijk hebben we weer de ballen verstand van de Chinese gerechten die niet in het Engels staan geschreven. Twee gasten naast ons zien ons tegen de kaart aan hikken. “Do you need some help?” zegt een man uit London die Garry blijkt te heten. Nancy, een Shanghianese studente Engels, en Jerry komen aan onze tafel zitten en leggen ons een en ander uit. Garry blijkt een horecaondernemer te zijn die binnenkort een Italiaans restaurant gaat openen. Nancy is tolk voor hem en ze zijn beiden super aardig! We wisselen telefoonnummers uit en ze willen ons anytime helpen, de stad laten zien en meenemen naar goede uitgaansplekken. Deze keer zijn het geen corrupte Chinezen, dat is duidelijk. Wederom nieuwe vrienden gemaakt, waar we ongetwijfeld veel aan zullen hebben!
De eerste dag in Shanghai hadden we zo’n ontzettende honger dat we bij het eerste beste lokale restaurantje gingen eten die we zagen. De volgende dag bleek dat we dat niet hadden moeten doen…
Woensdag ochtend. Ik word wakker met enorme buikkrampen. “Ahh, ik denk dat ik een beetje ziek ben”, zeg ik koortsachtig tegen Ilse. Misschien helpt het als ik iets ga eten, bedacht ik me. Voor ik het weet zit ik op de wc. Voor de rest van de dag. Ik besluit dat het beter is als ik wat meer ga slapen. Misschien dat het daarna wel beter gaat. Na 17 uur slaap word ik om 5 uur ’s middags wakker. Ilse is inmiddels naar een ontzettend dure westerse supermarkt gegaan om allemaal gezonde dingetjes te kopen, inclusief bruin brood. Heeeerlijk!! Alleen jammer dat het niet meer dan 10 minuten verwerkingstijd nodig heeft. Mijn maag en darmen blijken zo van slag dat ik helemaal niks meer kan eten. De buikpijn is verschrikkelijk! Daarnaast heb ik ook nog hoofdpijn van al het geslaap en gesuf. Gezellige bedoeling dus, de tweede dag in Shanghai! Wel heel lief dat Ilse zo goed voor me zorgt.
Dezelfde avond belt onze goede vriend Garry. Of we gezellig mee gaan stappen. Klinkt goed allemaal, wijnproeven, hippe clubs…Jammer dat ik dan alleen maar de hippe wc’s kan bezichtigen. Garry weet wel raad met mijn buikloop. Hij zegt dat hij daar laatst ook last van had en vraagt of ie wat pillen langs moet komen brengen. “Well, that would be really helpfull I think”, zeg ik meteen. Later bedenk ik me dat ik de beste man nauwelijks ken en Joost mag weten wat voor pillen hij langs komt brengen. Ilse’s gevoel voor humor helpt ook niet echt. Maargoed, we sturen nog een smsje naar Garry of hij misschien weet waar we dvd’s in de buurt kunnen kopen. Niet dat we die dan gaan kopen, het is duidelijk meer als hint bedoeld. Het blijkt te werken. Nadat Garry de anti-diaree pilletjes is langs komen brengen, staat hij 1½ uur later weer voor de deur met 4 goeie dvd’s. “Ahh thanks Garry!” We zeggen vriendelijk gedag en doen de deur dicht. “In the pocket Ilse!”
24 Uur later werpen de dubieuze pillen hun vruchten af. Het bleek geen party-drug te zijn, maar inderdaad te helpen tegen redelijk waterachtige ontlasting…
Ondertussen is Karim, de stage-mattie van Ilse, aangekomen in Shanghai. Gezelligheid allemaal, lekker uit eten, beetje rondhangen in Shanghai en natuurlijk…..SCHOENEN KOPEN!!! Dunne prijzen hier, dus echt mijn favoriete bezigheid!
Zaterdagmiddag kom ik in mn eentje aan in het hotel waar deze hele grap om begonnen is. Het Ramada Pudong Airport Hotel, aangesloten bij de Wyndham Worldwide. Erg interessant allemaal. Mooi hotel, leuke chinezen en prima kamer! Lotte en ik delen samen een kamer dus gezelligheid met z’n tweetjes. M’n stage begint maandag 11 september pas, mooie dag, vinden wij en we hebben nog mooi het hele weekend om een beetje aan de nieuwe omgeving te wennen, waar iedereen ons verder met rust laat, gelukkig!
Zaterdagavond spreken Ilse, Karim en ik wat af om te eten. Ilse en ik kunnen elkaar na 2 weken nog niet te lang missen…Na een taxirit van ruim een uur zitten we lekker met z’n drietjes aan een mooie ronde hotpot tafel. De hotpots zijn echt ontzettend hip hier! Wie niet aan de hotpot zit, is echt een loser! Maarja dat is natuurlijk allemaal leuk en aardig, het is duidelijk dat wij behoorlijke groentjes zijn in de wereld van de hotpot. We snappen er de visballen niet van! Gelukkig spreekt er 1 Chinees Engels die van alles voor ons bestelt waar ik nog nooit van gehoord heb en het nog steeds niet kan na vertellen. De hotpot met twee soepies erin wordt op tafel gezet, we pakken wat sausjes van een karretje, nemen een goede slok van onze zandthee en beginnen te smullen van ons twijfelachtige doch zalige eten!!
We brengen onze late uurtjes door in Bar Rouge, een club op de zevende verdieping van een indrukwekkend gebouw met uitzicht over de beroemde Bund en Pearl TV Tower (zie foto's). Veel westerlingen, dure drankjes en een hele hippe heisa. Wel leuk voor een paar keer, maar er zijn ongetwijfeld nog dikkere clubs om de nacht door te brengen.
Na zondag rustdag begint dan eindelijk mijn stage. Lotte en ik zijn management-trainees en daarom zogenaamd verheven boven alle andere Chinese stagiaires. Wat dit betekent?? Je moet een pak aan dat nog te groot is voor een Nijlpaard. Een pak dat eruitziet alsof het rechtstreeks uit het circus is gehaald omdat het voor een act te lelijk was en waar je 100 kilo dikker in lijkt. Gelukkig mogen we een mooie zwarte strik in ons haar en ook nog een synthetisch bloesje aan. Misschien zijn de Chinezen hier jaloers op de blonde westerse looks…Lotte en ik staan in de pasruimte waar niemand Chinees spreekt, op twee woorden na: “Good, good.” Tja, als ze dat zelfs zeggen bij een jasje dat duidelijk voor een koe bestemd is, begin je toch te twijfelen aan hun grandioze woordenschat…Er wordt aan alle kanten aan me getrokken. Colbert aan, colbert uit, circusrok aan, zweetbloes uit. Ik snap er nix meer van! Ik vind het werkelijk zo verschrikkelijk dat ik bijna sta te janken in de kledingruimte. Echt verschrikkelijk dat we 5 maanden met een koeienkostuum moeten rondlopen en dat men dit gewaad hier een mantelpakje noemt. En al die mafkezen maar zeggen hoe goed het staat…Ja bedankt!! Om even een goed voorbeeld te geven: misschien ken je de serie Loenatik, met die overdreven vrouw die te veel lippenstift opheeft. Wij zien er ongeveer net zo lomp uit… Op dit moment sta ik even stil bij het fenomeen ‘cultuurshock’. Ik denk dat dit ongeveer in de buurt komt!
Na twee uur ellende hebben we een aantal papieren doorgenomen, wat filmpjes bekeken uit de jaren ’80 met info die we natuurlijk al lang geleerd hebben op de Hotelschool en gepraat met onze stagebegeleider Ms. Susan Suo, Human Resource Manager. Susan heeft overal een chineesje voor die haar klusjes opknapt en is echt een typetje. Ik denk dat het een kwestie van wennen is. In een notendop: mijn eerste stagedag was niet echt interessant.
De tweede dag verliep niet veel beter en is ook niet erg boeiend om te vertellen. Lotte en ik hebben het idee dat ze niet echt een stageplan voor ons hebben en gewoon niet weten wat ze met ons aan moeten. Maarja, logisch natuurlijk…ze denken echt dat wij god zijn en ja, dan weet je natuurlijk ook al alles! Ik moet zeggen dat dit niet echt prettig is.
Mijn derde stagedag is wat interessanter. Housekeeping is echt leuk om te doen, al zou je dat niet verwachten. De chinezen vinden ons te goed om onderaan de ladder te beginnen, dus ik mag meteen kamers gaan checken. Best leerzaam, al ben ik natuurlijk niet de beroerdste en steek ik graag de handjes uit de koeienmouwen…Maar dat is absoluut uit den boze! Wij zijn immers westerlingen (en dikke koeien)… Echt verschrikkelijk, die hiërarchie hier!!
Ik sta ervan te kijken hoeveel leven er onder het hotel is. Ontzettend veel kantoortjes en kamertjes met TL-verlichting, het geeft een beetje een neerslachtige indruk. Zo ook de stafkantine. Het eten is even wennen, maar redelijk binnen te houden. Uiteraard hoeven wij westerlingen daar niet elke dag te eten, maar we doen ons best. De mensen laten abrupt hun stokjes in de rijst of varkensbottensoep vallen zodra wij binnen komen lopen. Daarom eten we redelijk vaak in het Westerse of Chinese restaurant. Goede reden, dachten wij zo!
Het begint steeds gezelliger te worden in het Ramada Pudong Airport Hotel. Vandaag is de vierde stagedag en wederom introductie. Ik probeer mijn tijd goed te besteden met Chinese zinnetjes leren en kletsen met mijn collega’s. Na 30 minuten heb ik mijn dagtaak, het lezen van een manual, af. De Chinezen denken dat wij heel slim zijn, en dat is natuurlijk ook zo... Haha, wat hebben we toch veel geleerd op de Hotelschool. Veel dingen zijn puur herhaling.
Na de lunch besluit ik dat het tijd is om mijn nieuwe bericht op internet te plaatsen. Ik vertel mijn collega’s dat ik wat mailtjes moet verzenden. Ze knikken toch allemaal ja, dus wat maakt het ook uit!? We kunnen hier echt alles maken, uiteraard is dat wel ff wennen. Waarschijnlijk moeten we volgende week wel iets meer gaan doen, maar volgens de Rooms Division Manager, Mr. Larry, waar ik veel mee samen ga werken, moet ik deze week gewoon ff relax doen en elke afdeling een beetje observeren. Ik volg zijn instructies met alle plezier op!
Voordat ik naar China kwam, heb ik me ontzettend goed ingeleefd in de cultuur en veel dingen erover gelezen. Zo zou punctualiteit heel belangrijk zijn... Dikke tegenvaller!! Ik weet niet of je bekend bent met het Brabantse kwartiertje?? In China tellen ze bij het Brabantse kwartiertje ook nog het Chinese halfuurtje op. Ik heb al meerdere keren zeer belangrijke afspraken gehad (om een manual door te lezen) om 09.00AM stipt! Rond kwart voor 10 komt men dan op het dooie gemakje aankakken....En ik maar extra vroeg opstaan, omdat ik voor het eerst in mijn leven wel tien minuten te vroeg ergens wil zijn. Overbodige luxe, blijkt wel!!
Tot slot nog een ding over de Chinese telefonie. De meeste netwerkproviders zijn hier nog niet zo ver dat ze ook een SIM-kaart uitgeven waarmee je naar het buitenland kunt smsen. Het lijkt af en toe wel of we in Noord-Korea zitten. Gelukkig kan ik wel gebeld worden op mijn mobieltje en dit kan ook nog eens heeeeeeel goedkoop, vertelde Lotte me. Voor slechts 5 cent per minuut kun je via 0900-1927 met een vaste telefoon bellen naar mijn Chinese mobieltje: 0086 13120673527. Leuk voor als je een keer mijn Chinese zinnen wilt horen!! Houd er dan wel rekening mee dat het 6 uur later is...
Zoals jullie gemerkt hebben, heb ik weer veel te vertellen....en er komt nog veeeeeeel meer!! Ik ga nu weer even een gezellig woordje wisselen in gebrekkig Engels zonder vervoegingen. Het socializen kost hier iets meer tijd, maar dan heb je ook wat: Chinese Friends for Life!
P.S. Echt super super leuk om al jullie reacties te lezen!!! Dankjewel!!!!!! XX
Voor meer info over hotel:
http://www.ramadaairportpd.com/
Zoals gepland treinen Ilse en ik maandag naar Shanghai. Het was een drukke dag met dingen die niet boeiend zijn, maar die wel gedaan moeten worden. Normaal gesproken ben ik niet echt van de planning, echter deze schone dag hebben we een perfect tijdschema die aan geen enkele kant lekt. Helaas houden wij plattelandskinderen geen rekening met ‘de traffic’ in deze stinkende miljoenenstad. We zijn een paar uur langer onderweg dan gepland en zitten te stressen in de taxi. Ons geplande etentje met Tony, Steven en Karim (Hotello’s) moeten we cancellen. Zeg maar dag tegen de heerlijke Kip Kajun…Balen dus! Halen we of halen we het niet?? Met lege maag en weinig gezelligheid stappen we de taxi uit en worden vergezeld door een chinees die onze loodzware koffers draagt. Het zweet breekt hem uit! Ook balen voor de chinees dus. We komen aan bij de plaats van bestemming (ik zie nog steeds geen trein en perron) en onmiddellijk komt de volgende mafkees die er vandoor gaat met onze koffers. Werkelijk waar, de Chinezen vliegen je hier om de oren!! Ondertussen zijn we een kar ingeduwd, maarja ik begrijp er het mijne niet van en ren als een gek achter de koffers aan. Ik snap best dat sommige Chinezen gewoon op het perron gaan staan om domme westerlingen te kijken, als alternatief voor een komedie. Na 5 minuten komt Ilse eindelijk met stomheid geslagen aansjokken…Na een hele stampei zitten we eindelijk in de trein die we net gehaald hebben. Het hele probleem tussen de Chinezen en buitenlanders is eigenlijk dat niemand elkaar begrijpt en dat de Chinezen nog nooit van een cursus communicatie hebben gehoord…
We zitten met z’n tweeën in een 4-persoonscabine. “Yes!” Denken we, lekker relaxt! De trein begint te rijden en ja hoor, als ik het niet dacht…Een Chinese vrouw, die goed Engels spreekt zit ook in onze cabine. Met een beetje diplomatieke woordspelingen proberen we haar naar een andere cabine te praten, “we hebben zoooo’n grote koffers, past nooit!!” Het spreekt voor zich dat dit werkt en we zitten weer gezellig met z’n tweetjes in onze private-cabin van de luxe trein. Guus Meeuwis zou hier wel een goed nummer kunnen schrijven!
Shanghai is anders dan Beijing, dat is ons al snel duidelijk. Na 5 domme taxichaufs weet er eindelijk een ons ‘hotel naar keuze’ te vinden. Drie hotels later met te luxe, te grote en te dure kamers zitten we in een prima en cheap hotelletje op de Bund.
Na de usual sightseeing besluiten we een heerlijke bodymassage te nemen. Ilse vraagt nog aan mij: “We worden toch niet door mannen gemasseerd he?” Vol overtuiging zeg ik: “Nee, natuurlijk niet! In China zijn ze enorm preuts!” Ja….fout gedacht dus Lisette! Twee mannen die waarschijnlijk net afgekeurd zijn voor wedstrijd sumo-worstelen waggelen de kamer binnen, waarin wij in onze massage-pyamas liggen. Gezelligheid!! Gelukkig beginnen ze, na wat gegiechel van ons, met een heerlijke nekmassage. Nog geen 5 seconde verder steekt er een gruwelijke PIJN mijn kop op!!!! Dit gaat er dus echt niet zacht aan toe! Hoe meer pijn, hoe harder ze op de zere spier gaan raggen…Gelukkig duurt de massage maar een uur… “Ik ging echt 8x dood!” zegt Ilse knorrig na afloop. Tja, die massages blijken geen pretje, maar het zal vast goed zijn. Ik zit nu nog met pijn in m’n nek. Is dat normaal ofzo??
Compleet uitgeput gaan we in goed een restaurant eten. Natuurlijk hebben we weer de ballen verstand van de Chinese gerechten die niet in het Engels staan geschreven. Twee gasten naast ons zien ons tegen de kaart aan hikken. “Do you need some help?” zegt een man uit London die Garry blijkt te heten. Nancy, een Shanghianese studente Engels, en Jerry komen aan onze tafel zitten en leggen ons een en ander uit. Garry blijkt een horecaondernemer te zijn die binnenkort een Italiaans restaurant gaat openen. Nancy is tolk voor hem en ze zijn beiden super aardig! We wisselen telefoonnummers uit en ze willen ons anytime helpen, de stad laten zien en meenemen naar goede uitgaansplekken. Deze keer zijn het geen corrupte Chinezen, dat is duidelijk. Wederom nieuwe vrienden gemaakt, waar we ongetwijfeld veel aan zullen hebben!
De eerste dag in Shanghai hadden we zo’n ontzettende honger dat we bij het eerste beste lokale restaurantje gingen eten die we zagen. De volgende dag bleek dat we dat niet hadden moeten doen…
Woensdag ochtend. Ik word wakker met enorme buikkrampen. “Ahh, ik denk dat ik een beetje ziek ben”, zeg ik koortsachtig tegen Ilse. Misschien helpt het als ik iets ga eten, bedacht ik me. Voor ik het weet zit ik op de wc. Voor de rest van de dag. Ik besluit dat het beter is als ik wat meer ga slapen. Misschien dat het daarna wel beter gaat. Na 17 uur slaap word ik om 5 uur ’s middags wakker. Ilse is inmiddels naar een ontzettend dure westerse supermarkt gegaan om allemaal gezonde dingetjes te kopen, inclusief bruin brood. Heeeerlijk!! Alleen jammer dat het niet meer dan 10 minuten verwerkingstijd nodig heeft. Mijn maag en darmen blijken zo van slag dat ik helemaal niks meer kan eten. De buikpijn is verschrikkelijk! Daarnaast heb ik ook nog hoofdpijn van al het geslaap en gesuf. Gezellige bedoeling dus, de tweede dag in Shanghai! Wel heel lief dat Ilse zo goed voor me zorgt.
Dezelfde avond belt onze goede vriend Garry. Of we gezellig mee gaan stappen. Klinkt goed allemaal, wijnproeven, hippe clubs…Jammer dat ik dan alleen maar de hippe wc’s kan bezichtigen. Garry weet wel raad met mijn buikloop. Hij zegt dat hij daar laatst ook last van had en vraagt of ie wat pillen langs moet komen brengen. “Well, that would be really helpfull I think”, zeg ik meteen. Later bedenk ik me dat ik de beste man nauwelijks ken en Joost mag weten wat voor pillen hij langs komt brengen. Ilse’s gevoel voor humor helpt ook niet echt. Maargoed, we sturen nog een smsje naar Garry of hij misschien weet waar we dvd’s in de buurt kunnen kopen. Niet dat we die dan gaan kopen, het is duidelijk meer als hint bedoeld. Het blijkt te werken. Nadat Garry de anti-diaree pilletjes is langs komen brengen, staat hij 1½ uur later weer voor de deur met 4 goeie dvd’s. “Ahh thanks Garry!” We zeggen vriendelijk gedag en doen de deur dicht. “In the pocket Ilse!”
24 Uur later werpen de dubieuze pillen hun vruchten af. Het bleek geen party-drug te zijn, maar inderdaad te helpen tegen redelijk waterachtige ontlasting…
Ondertussen is Karim, de stage-mattie van Ilse, aangekomen in Shanghai. Gezelligheid allemaal, lekker uit eten, beetje rondhangen in Shanghai en natuurlijk…..SCHOENEN KOPEN!!! Dunne prijzen hier, dus echt mijn favoriete bezigheid!
Zaterdagmiddag kom ik in mn eentje aan in het hotel waar deze hele grap om begonnen is. Het Ramada Pudong Airport Hotel, aangesloten bij de Wyndham Worldwide. Erg interessant allemaal. Mooi hotel, leuke chinezen en prima kamer! Lotte en ik delen samen een kamer dus gezelligheid met z’n tweetjes. M’n stage begint maandag 11 september pas, mooie dag, vinden wij en we hebben nog mooi het hele weekend om een beetje aan de nieuwe omgeving te wennen, waar iedereen ons verder met rust laat, gelukkig!
Zaterdagavond spreken Ilse, Karim en ik wat af om te eten. Ilse en ik kunnen elkaar na 2 weken nog niet te lang missen…Na een taxirit van ruim een uur zitten we lekker met z’n drietjes aan een mooie ronde hotpot tafel. De hotpots zijn echt ontzettend hip hier! Wie niet aan de hotpot zit, is echt een loser! Maarja dat is natuurlijk allemaal leuk en aardig, het is duidelijk dat wij behoorlijke groentjes zijn in de wereld van de hotpot. We snappen er de visballen niet van! Gelukkig spreekt er 1 Chinees Engels die van alles voor ons bestelt waar ik nog nooit van gehoord heb en het nog steeds niet kan na vertellen. De hotpot met twee soepies erin wordt op tafel gezet, we pakken wat sausjes van een karretje, nemen een goede slok van onze zandthee en beginnen te smullen van ons twijfelachtige doch zalige eten!!
We brengen onze late uurtjes door in Bar Rouge, een club op de zevende verdieping van een indrukwekkend gebouw met uitzicht over de beroemde Bund en Pearl TV Tower (zie foto's). Veel westerlingen, dure drankjes en een hele hippe heisa. Wel leuk voor een paar keer, maar er zijn ongetwijfeld nog dikkere clubs om de nacht door te brengen.
Na zondag rustdag begint dan eindelijk mijn stage. Lotte en ik zijn management-trainees en daarom zogenaamd verheven boven alle andere Chinese stagiaires. Wat dit betekent?? Je moet een pak aan dat nog te groot is voor een Nijlpaard. Een pak dat eruitziet alsof het rechtstreeks uit het circus is gehaald omdat het voor een act te lelijk was en waar je 100 kilo dikker in lijkt. Gelukkig mogen we een mooie zwarte strik in ons haar en ook nog een synthetisch bloesje aan. Misschien zijn de Chinezen hier jaloers op de blonde westerse looks…Lotte en ik staan in de pasruimte waar niemand Chinees spreekt, op twee woorden na: “Good, good.” Tja, als ze dat zelfs zeggen bij een jasje dat duidelijk voor een koe bestemd is, begin je toch te twijfelen aan hun grandioze woordenschat…Er wordt aan alle kanten aan me getrokken. Colbert aan, colbert uit, circusrok aan, zweetbloes uit. Ik snap er nix meer van! Ik vind het werkelijk zo verschrikkelijk dat ik bijna sta te janken in de kledingruimte. Echt verschrikkelijk dat we 5 maanden met een koeienkostuum moeten rondlopen en dat men dit gewaad hier een mantelpakje noemt. En al die mafkezen maar zeggen hoe goed het staat…Ja bedankt!! Om even een goed voorbeeld te geven: misschien ken je de serie Loenatik, met die overdreven vrouw die te veel lippenstift opheeft. Wij zien er ongeveer net zo lomp uit… Op dit moment sta ik even stil bij het fenomeen ‘cultuurshock’. Ik denk dat dit ongeveer in de buurt komt!
Na twee uur ellende hebben we een aantal papieren doorgenomen, wat filmpjes bekeken uit de jaren ’80 met info die we natuurlijk al lang geleerd hebben op de Hotelschool en gepraat met onze stagebegeleider Ms. Susan Suo, Human Resource Manager. Susan heeft overal een chineesje voor die haar klusjes opknapt en is echt een typetje. Ik denk dat het een kwestie van wennen is. In een notendop: mijn eerste stagedag was niet echt interessant.
De tweede dag verliep niet veel beter en is ook niet erg boeiend om te vertellen. Lotte en ik hebben het idee dat ze niet echt een stageplan voor ons hebben en gewoon niet weten wat ze met ons aan moeten. Maarja, logisch natuurlijk…ze denken echt dat wij god zijn en ja, dan weet je natuurlijk ook al alles! Ik moet zeggen dat dit niet echt prettig is.
Mijn derde stagedag is wat interessanter. Housekeeping is echt leuk om te doen, al zou je dat niet verwachten. De chinezen vinden ons te goed om onderaan de ladder te beginnen, dus ik mag meteen kamers gaan checken. Best leerzaam, al ben ik natuurlijk niet de beroerdste en steek ik graag de handjes uit de koeienmouwen…Maar dat is absoluut uit den boze! Wij zijn immers westerlingen (en dikke koeien)… Echt verschrikkelijk, die hiërarchie hier!!
Ik sta ervan te kijken hoeveel leven er onder het hotel is. Ontzettend veel kantoortjes en kamertjes met TL-verlichting, het geeft een beetje een neerslachtige indruk. Zo ook de stafkantine. Het eten is even wennen, maar redelijk binnen te houden. Uiteraard hoeven wij westerlingen daar niet elke dag te eten, maar we doen ons best. De mensen laten abrupt hun stokjes in de rijst of varkensbottensoep vallen zodra wij binnen komen lopen. Daarom eten we redelijk vaak in het Westerse of Chinese restaurant. Goede reden, dachten wij zo!
Het begint steeds gezelliger te worden in het Ramada Pudong Airport Hotel. Vandaag is de vierde stagedag en wederom introductie. Ik probeer mijn tijd goed te besteden met Chinese zinnetjes leren en kletsen met mijn collega’s. Na 30 minuten heb ik mijn dagtaak, het lezen van een manual, af. De Chinezen denken dat wij heel slim zijn, en dat is natuurlijk ook zo... Haha, wat hebben we toch veel geleerd op de Hotelschool. Veel dingen zijn puur herhaling.
Na de lunch besluit ik dat het tijd is om mijn nieuwe bericht op internet te plaatsen. Ik vertel mijn collega’s dat ik wat mailtjes moet verzenden. Ze knikken toch allemaal ja, dus wat maakt het ook uit!? We kunnen hier echt alles maken, uiteraard is dat wel ff wennen. Waarschijnlijk moeten we volgende week wel iets meer gaan doen, maar volgens de Rooms Division Manager, Mr. Larry, waar ik veel mee samen ga werken, moet ik deze week gewoon ff relax doen en elke afdeling een beetje observeren. Ik volg zijn instructies met alle plezier op!
Voordat ik naar China kwam, heb ik me ontzettend goed ingeleefd in de cultuur en veel dingen erover gelezen. Zo zou punctualiteit heel belangrijk zijn... Dikke tegenvaller!! Ik weet niet of je bekend bent met het Brabantse kwartiertje?? In China tellen ze bij het Brabantse kwartiertje ook nog het Chinese halfuurtje op. Ik heb al meerdere keren zeer belangrijke afspraken gehad (om een manual door te lezen) om 09.00AM stipt! Rond kwart voor 10 komt men dan op het dooie gemakje aankakken....En ik maar extra vroeg opstaan, omdat ik voor het eerst in mijn leven wel tien minuten te vroeg ergens wil zijn. Overbodige luxe, blijkt wel!!
Tot slot nog een ding over de Chinese telefonie. De meeste netwerkproviders zijn hier nog niet zo ver dat ze ook een SIM-kaart uitgeven waarmee je naar het buitenland kunt smsen. Het lijkt af en toe wel of we in Noord-Korea zitten. Gelukkig kan ik wel gebeld worden op mijn mobieltje en dit kan ook nog eens heeeeeeel goedkoop, vertelde Lotte me. Voor slechts 5 cent per minuut kun je via 0900-1927 met een vaste telefoon bellen naar mijn Chinese mobieltje: 0086 13120673527. Leuk voor als je een keer mijn Chinese zinnen wilt horen!! Houd er dan wel rekening mee dat het 6 uur later is...
Zoals jullie gemerkt hebben, heb ik weer veel te vertellen....en er komt nog veeeeeeel meer!! Ik ga nu weer even een gezellig woordje wisselen in gebrekkig Engels zonder vervoegingen. Het socializen kost hier iets meer tijd, maar dan heb je ook wat: Chinese Friends for Life!
P.S. Echt super super leuk om al jullie reacties te lezen!!! Dankjewel!!!!!! XX
Voor meer info over hotel:
http://www.ramadaairportpd.com/
-
14 September 2006 - 09:35
Marit:
Wow lisette!!! Wat ben jij sexy in je koeienpak :-) Maakt toch niet uit wat je aandoet, je ziet er altijd schitterend uit! Fijn dat je stageplek je steeds een beetje beter bevalt. Hoop dat je deze week al wat meer taken krijgt. Maar relaxen en internetten is natuurlijk ook niet verkeerd haha. Ik vind het echt super leuk om te lezen wat je allemaal meemaakt daar! Hoop dat er nog veel verhalen volgen. Nog heel veel plezier en succes daar! Oh en over dat schoenen kopen....ben jaloers!!!
Kus van Marit uit het zonnige Holland -
14 September 2006 - 11:18
Jackeliene:
Hai Lisette,
Wat leuk om je verhalen te lezen! Zo'n andere cultuur daar!
Nog heel veel plezier! en ik kijk uit naar je volgende bericht!
Groetjes Jackeliene -
14 September 2006 - 14:44
Yvonne:
Hoe je ook gaat staan, met dat mooie pak, je moet het ook weten te dragen............!!! Geweldig hoe je schrijft, het is een genot om jou zo te volgen.
Wij zijn vandaag naar Koudekerke geweest naar jouw oma. Ze had goede zin vandaag, dus dat was toch nog gezellig zo op mijn laatste vakantiedag.
In heel Nederland was het vandaag mooi weer, behalve in Zeeland. Veel bewolking en zo'n 5 graden minder dan in het oh zo mooie Tilburg! We zijn dus maar niet naar het strand geweest, maar zijn naar het pittoreske Zierikzee geweest. Het was daar markt, dus nog sehr gemutlich dort, d.w.z. nog veel oosterburen. Wij zijn ook best een beetje internationaal, toch?
Nou, Lisette, ik kijk weer uit naar het volgende bericht, geniet van de hotpot op die hotspot.......Yvonne -
14 September 2006 - 15:16
Annette:
Haa lisetje! Ziet er leuk uit dat hotelletje van jou! En zoals Marit als zegt, jij bent ook errug sexy in je koeienpakje! Nou maak er wat van daar, en niet te veel doen.. je bent tenslotte een westerling he hahaha!
dikke kus van mij -
14 September 2006 - 15:57
Marijn:
Leuke verhalen...en steeds aparte dingen beleeft. Die foto met die krotten huzien en die super luxe hotels is wel een mooie
veel plezier nog! -
14 September 2006 - 18:42
Sven:
nou erug leuk tot nu toe. Ik denk dat je de lucht maar moet vergeten (ik denk dat et wel went).. en nog veel plezier daar!!
groetjes uit nederland..ps. al veel loempia's gegeten?
-
14 September 2006 - 19:27
Mama:
Hoi lief liseteketetje,
Vergeet ik om op plaats reactie te klikken....
Opnieuw....
Als je geen hotello meer wilt zijn kan je altijd je verhalen nog aan een of ander tijdschrift verkopen.Ze zijn echt erg leuk om te lezen. Ik moet vaak lachen.
Voor zo'n mode bewust dametje als jij is zo'n mantelpak als jij moet dragen echt rampzalig!!!
De benaming koeienpak vind ik geestig in dat verre China. De koeien zijn er vast veel dunner hahaha.
Het kan niet anders dan dat je weet te regelen dat je goedkoper kunt internetten.
Je kunt hier vast het moeten bestuderen van het e.e.a. voor je opleiding wel voor gebruiken!
Klein adviesje:blijf wel een nuchtere hollandse kijk op de dingen houden.Na vijf maanden Chinese opwaardering is Nederland........
In ieder geval blijf jij voor mij mijn lieve lisetteketet.
Heel veel liefs xxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxx
mama -
15 September 2006 - 08:13
Tante Terry:
Hoi Lisette, heb je tante Betty d'r mailadres ook? Ik denk dat ze net als ik niet meer bijkomt van je verhaal over je mantelpak. Hier gaat alles ook goed. Ik ben druk met opvoeden van onze nieuwe hond Puck. Het is prachtig weer en het weekend is begonnen..wat wil je nog meer. Ik ga je zeker een keer bellen. Zoen TT -
15 September 2006 - 12:33
Paul:
Hoi Liz,
Leuk om te lezen wat je allemaal meemaakt daar. Blijft interessant en boeiend om te lezen zoals je 't schrijft.
Als ik die foto's zo zie heb ik ook wel zin om daarheen te komen dus ik ga effe kijken of 't mogelijk is dat ik in de kerstvakantie met Ma en Marco mee naar Shanghai ga.
Leuk pakje trouwens wat je aan hebt!!!.. Als 't niks wordt daar (wa natuurlijk niet zo is) kun je altijd nog bij de Mac Donalds Shanghai gaan werken, daar zullen ze wel Big Dogs en Mc croCATS hebben ipv Big Macs!!!
Heb tegen mama gezegd dat ze 't email adres van Betty moet toevoegen op je site. Ik had voor oma da 2e verslag van jou uitgeprint in koeienletters, waren zo een stuk of 15 A4 tjes, kan ze t ook zonder bril lezen....
Zo mooi zijn als je da internet gratis geregeld krijgt want 30 ct. per min. schiet ook nie echt op. Oh en zoek trouwens maar vast wat mooie clubs uit dan kunnen we daarheen gaan als ik naar Shanghai kom.
Zit nu lekker op mijn terras in de zon met een drankje dit bericht te typen.
Nou nog veel plezier daar en ik zie je volgende bericht wel weer.
Groetjes Paul
P.S. Vraag maar effe aan een chinees wat dit hieronder betekent. (= chin. vereenv.)
有好的逗留在上海和获得乐趣!!! -
15 September 2006 - 12:34
Paul:
Da chinees pakt ie dus nie deze site.... -
15 September 2006 - 12:42
Paul:
Da chinees pakt ie dus nie deze site.... -
15 September 2006 - 14:09
Maaike:
Heay lisetje!! Wat gaaf allemaal he!! haha!! Lijkt me idd irritant om de hele tijd heeel veel geduld te moeten hebben voordat iemand je verstaat! Maar verder klinkt het heel cool! wat een andere cultuur he!! Ben blij dat je veel relaxed met mooie dikke masserende mannen! Doe mij d'r ook maar een! (grapje). Nou, veel succes en vergeet niet ook nog stage te lopen ok?? xx maaike -
16 September 2006 - 18:51
Remy:
Heej lisette krokette pistolette! Ik ga deze week ook maar es deze site aanmaken. Hier gaat alles ook goed, pero Españoles hablan muy rapido!!! Dus af toe beetje lastig te volgen! Leuk om je verhaaltjes te lezen! Kus kus en tot snel maar weer! -
16 September 2006 - 21:19
Hilde:
Haai Lisette krokette pistolette kadette! Leuk weer om te lezen! Ik vind trouwens je koeienpak best wel mee vallen, ik had t veeeel erger verwacht na al die paniek! Ik dacht echt dat je in een wijduitlopende jute zak moest lopen ofzo hahahaa... Plezier nog en we mailen!XXX -
17 September 2006 - 00:23
Pascal:
Hey lisette! Ik had een heel bericht getypt vanmiddag maar volgens mij ben ik vergeten om op 'plaats reactie' te klikken (lekker slim). Leuk om ook jou verhaal eens te lezen. Volgens mij hebben jullie echt een leuk weekend achter de rug! Ik hoop voor jullie dat jullie het nog een beetje druk krijgen met het werken, maar ze zijn iniedergeval super aardig tegen jullie en dat is ook heel erg belangrijk.. Als ik het zo hoor hebben Lotje en jij het ook samen super erg naar jullie zin :) dat vind ik fijn om te horen!! Ik wens je nog veel plezier en succes, over 5 weken zie ik jullie! Groetjes Pascal -
20 September 2006 - 16:37
Remy Is Niet Alleenie!:
Heej ja af en toe is het beetje aanpassen he in zo ´n raar land. Maar goed met skype ben ik nog niet bezig, heb ook geen internet op mi casa... Maar we doen het voorlopig nog maar even via de ouwerwetse mail ok¿? En ik laat je weten als ik weer helemaal up to date ben... Kus adios ciao y hasta luego! -
23 September 2006 - 10:04
Marco:
|Ha die Lisette, Lang niets van mij gehoord maar ik volg het wel hoor.Leuk dat koeienpakje op de tweede foto. Je kunt echt zien dat het daar al went. Herken dat gedoe met die chinezen wel. Laat maar over je heen komen. blijf maar lekker lachen naar ze, ze doen precies hetzelfde terug. Ze vinden dingen vlug gek maar weten daar geen raad mee en maken dan soms botte opmerkingen in onze ogen. Ze zijn door communisme onderdrukt in hun gevoelens en het uiten daarvan. Zeker naar buitenlanders. (ik vindt die schoenen die je aan hebt maar raar zei er een tegen mij, dat zeg je toch niet tegen een vreemde?)|Is een aardige ervaring daar ! Vergeet je nooit meer. Leuk die verhaaltjes van jou! blijf schrijven, dan blijven wij ook lachen.Dikke kus en nog veel plezier daar. Wij )Eline en am)gaan nu even naar de jumbo in Steenbergen, kijken of ze chinese mie hebben -
26 September 2006 - 15:07
Bent:
hey chick!
thanx voor je berichtje! ik blijf je verhalen op de voet volgen en inderdaad ze komen op sommige vlakken wel overeen. Er is geen tijdsverschil tussen kl en china en ik heb skype dus daten binnekort? keep in touch!
er gaan trouwens veel mensen van school naar formule 1 om te werken!
dikke kussen -
27 September 2006 - 09:54
Esme:
Hee Lisetje!!
Haha idd erg sexy pakje. Maarja het kan nog veel erger moet je maar denken. Heel leuk om je verhalen te lezen. Maar wat ik me nou afvraag, al 1 van de 5 knappe Chinezen gespot?? Ben benieuwd.. Heel veel succes met je stage!!
Kus -
24 Oktober 2006 - 01:21
Leijo:
Hé Lisette!
Ik lig een beetje achter met lezen, maar ik ben aan een inhaalslag bezig. Later deze week zal ik je twee andere 'reports' nog lezen en dan ben ik weer up-to-date!!!
Groetjes,
Leijo
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
