Deutsche Gemütlichkeit in Shanghai&noch viel mehr

Het is alweer een aantal leerzame weken geleden dat ik mijn vorige bericht heb geplaatst. Ik weet gewoon van gekkigheid niet waar ik moet beginnen. Er is weer zoveel te vertellen!
Ik zal een korte samenvatting geven van alle hilarische en vreemde momenten.

In mijn vorige bericht schreef ik dat ik niet echt veel te doen had en lekker de hele dag kon surfen op het World Wide Web. Na anderhalve week een ‘hotelintroductie’ gelopen te hebben begon twee weken geleden het echte werk of welteverstaan: de Executive Floor! Deze afdeling is voor onze speciale (VIP) gasten die net even een extra service willen. Balen voor mij dat het hotel gerenoveerd wordt door mannen zonder schoenen en tanden, want de Executive Floor is even niet meer wat het geweest is. De loungebar is tijdelijk opgeheven en er komen gemiddeld drie gasten per dag in ons tijdelijke ‘kantoor’. Dikke gezelligheid dus! De Chinezen nemen graag het zekere voor het onzekere. Daarom werken we met 3 man sterk op de Executive Floor; mocht er een vierde gast op een dag komen, kunnen we allemaal 1,333 gasten helpen. Liever lui dan moe is ook mijn motto, dus dat komt goed uit… Maarja na een paar dagen mag er wel wat meer actie komen. Ook de restaurants in ons hotel zijn qua bemanning goed bezet. Qua gasten iets minder, maar over de oorzaak daarvan zal ik verder zwijgen.
Mijn stage gaat vast nog een stuk beter worden, maar Lotte en ik moeten eerst maar even de nodige tijd nemen om goed in te burgeren. Even zagen we het niet meer zo zitten, maar we moeten rustig beginnen. Een half begin is het goede werk, zegt men ook wel in China.

Oké, genoeg over mijn stage. Er is veel meer te doen in Shanghai en omgeving! Zo zijn er ontzettend goede restaurants (ook Chinese!), goede cafés waar je voor 10 euro onbeperkt kunt nippen en gezellige clubs met goede muziek. Het onbeperkte nippen gaat ons Hotello’s natuurlijk goed af, maar een tiental Chinezen iets minder. Bij buitenkomst ligt de ene na de andere Aziaat bewusteloos, kotsend en laveloos op de grond. Niemand die er naar omkijkt, hoewel ik toch echt een ambulance zou bellen als iemand uit mijn vriendenkring er zo belazerd bij zou liggen.

Het vervelende van een avond goed stappen is dat Lotte en ik nog 40 km met de taxi naar ons hotel moeten rijden. Dat trek je niet altijd even goed…Zeker niet als je per ongeluk het kaartje van het Ramada Plaza Hotel geeft i.p.v. het Ramada Airport Hotel, waardoor je nog 40 minuten langer onderweg bent, óf als de taxichauf per ongeluk de verkeerde afslag neemt, stopt op de snelweg en lachend achteruit begint te rijden! We beleven hier de ene ‘near-death-experience’ na de andere met al die gestoorde taxichauffies, ze zijn echt állemaal Insane in the Brain!! Zo waren Lotte en ik laatst vrolijk op weg, met een taxi, naar Downtown Shanghai om te shoppen, valt die gek ineens in slaap!! Maarja blijkbaar krijg je dat als je 18 uur per dag voor een hongerloon moet werken en er dan óók nog eens Hollandse meiden zijn die maar de helft betalen als de rijstijl niet is bevallen…

Afgelopen zondag zijn we met onze ‘vriend’ Gerry naar Hangzhou geweest. Een aantal dagen daarvoor belde hij ons op of we misschien met hem en een paar vrienden mee wilden. Nou gezellig, vonden wij! Een aantal van onze hotelschool vrienden verklaarden ons voor gek, omdat we de man amper kennen, maar wij vertrouwden de boel wel. ’s Ochtends werden we in alle vroegte opgehaald door een blauw busje…Dubieus, denk je misschien, maar het was wel een Metallic blauwe Buick bus en die zien er niet verkeerd uit! (Ik doe net alsof ik er verstand van heb) Samen met Gerry, Jeremy (op het eerste gezicht een Chinees, maar schijn bedriegt…zijn ouders zijn Chinees en hij is Canadees), de Chinese chauf en een Chinees waarvan ik nog steeds niet begrijp wie hij is en wat hij doet, hebben we een aantal mooie plekjes van Hangzhou bezocht. Deze stad is omgeven door natuur, erg fijn na al die stank in Shanghai, en staat bekend om het prachtige West Lake. In dit meer worden alle plaatjes bevestigd die je in je hoofd haalt als je aan China denkt. Ik zou zeggen: “Zie foto’s voor meer informatie.” Daarnaast heb ik geleerd hoe men zijde maakt…Van de zijderups!! Erg indrukwekkend om te zien en stinkend om te ruiken!

Gerry is volgens Lotte, Ilse en mij een vrij eenzame man en vindt het gewoon leuk om gezelschap te hebben. Hij wilde ons per se mee uiteten nemen naar het meest fancy restaurant van Hangzhou, waar ook de regeringsleden en alle andere belangrijke Chinese mensen hun buikje rond eten met kreeft, haaienvinnensoep, vreemde vissen, varkensbotten en andere culinaire hoogstandjes. Wij deden hier niet aan onder.

Na het prachtige boottochtje, de zijderupsen en de weelderige lunch hebben we een heel mooie Lamatempel bezocht waar ik helaas de naam van ben vergeten. Rondom de tempel was men wederom aan het klussen, bomen met een heel leger aan t omtrekken en stenen aan het vervoeren met kruiwagens. De materialen die de Chinezen gebruiken voor een verbouwing zijn in onze ogen zeer primitief, maar ik heb er groot respect voor! Ze bouwen er de mooiste dingen mee!

Dezelfde avond besloot Gerry ons wederom mee uiteten te nemen. Dit keer kregen we een beetje een vreemd gevoel in onze maag. Na een tijdje door de getto van Shanghai gereden te hebben bleek ons gevoel te kloppen. We stopten met de Buick in de ergste en meest stinkende getto-visstraat van Shanghai. Overal op straat stonden grote bakken met vissen, schaal- en schelpdieren en andere onherkenbare mormels. De bedoeling hiervan is dat je een aantal van deze lekkernijen uitkiest, in een vuilniszak (zoals we die in Maastricht kennen) het restaurant in laat voeren en ze vervolgens klaar laat maken. Het uitkiezen lieten we maar aan de Chinezen uit ons gezelschap over. Ons hart bonkte in onze keel, want het zag er niet echt koosjer uit in deze toko en er werd nogal vreemd naar ons gegrinnikt…
De ene schaal na de andere schaal werd op tafel gezet en ik moet zeggen dat het er prachtig uitzag. Natuurlijk was ik wel degene die alles eerst moest voorproeven voor Ilse en Lotte, maarja gelukkig eet ik tegenwoordig toch alles. Je moet wel hier in China! De dingen die we zoal gegeten hebben zijn: octopus, rivierkreeften die zo scherp zijn dat je je handen er aan open haalt, bamboe, waterlelie, vissenhoofd, scalops, langwerpige schelpdieren (geen idee hoe ze heten) en nog meer delicatessen waar je je vingers bij aflikt! Ik heb ook nog nooit zo’n verse garnalen gegeten! Zie wederom foto’s voor meer informatie…

Wat zo ontzettend leuk is aan Shanghai is dat het redelijk internationaal is. Zelfs de festiviteiten worden afgestemd op de rest van de wereld. Zo ook op Duitsland en Oostenrijk. Lotte en ik waren door het management van het Ramada Hotel uitgenodigd om hen te vergezellen naar het Oktoberfest. Een groot Duits-georiënteerd bier- en eetfestijn met echte braadworsten, zuurkool, pullen bier, schnaps, Heidi-chinezen en Anton aus Tirol. Daarnaast is het Oktoberfest natuurlijk niks zonder grote lange tafels, polonaises en een Tiroler-band. Deutsche Gemütlichkeit in Shanghai!! Het weelderige feestje begon vroeg in de avond, om half 7 welteverstaan. Dat zijn tenminste nog eens tijden!! Lotte en ik dachten lekker de hele nacht door te trekken, maarja dat feest ging helaas niet door! Een fuif als deze blijkt er in China toch net ff iets anders aan toe te gaan. Na ongeveer elke Deutsche Chanson wordt er tot drie geteld: “Yi, èr, sán…Gam bei!!! Atten met die handel! Een halve liter bier of een schnaps, das macht kein flaus aus!! Vervolgens werden Lotte en ik als Ramada-paradepaardjes nog ff gepusht om mee te doen aan de bierwedstrijd voor vrouwen. Slechts vier vrouwen konden hier aan mee doen. Wij tegen twee Chinezen. Natuurlijk hadden we dit makkelijk gewonnen als we t meteen mochten wegtanken, maarja met 4 in elkaar gezette rietjes met gaten, gaat het niet zo snel als we gewend zijn… Nog voor 22uur lag de ene manager na de andere op apengapen en was het tijd om naar huis te gaan. Na nog geen 10 minuten rijden lag onze altijd gezellige Chefkok, die wij Chefke mogen noemen, ongegeneerd te vomeren in ons Ramada-busje. Gelukkig vindt men dit in China geen probleem en is er niemand die op of om kijkt of vraagt even te stoppen.

Donderdag 21 september werd Lotte 20 jaar. Een verjaardag is geen verjaardag zonder overheerlijke Chinese appeltaart (nog lekkerder dan in NL), vlaggetjes en toeters. Om het te vieren zijn we de volgende avond lekker op stap gegaan naar een hele coole Chinese Snoop Doggie Dog tent waar ze o.a. Jack Daniels&coke voor € 1,- verkopen. Wat een geweldige prijzen hier in China!

Het voordeel van werken in een Internationaal ketenhotel in China, is dat je ontzettend opvalt met je blonde haren. De westerlingen vinden het altijd zeer interessant om een babbeltje met ons te maken en heel af en toe zit er dan een Nederlander tussen het grote aantal gasten. Zo ook onze nieuwe vriend Stefan. Stefan werkt voor TNT en woont midden in het centrum van Shanghai met zijn vrouw Connie die heel toevallig ook voor hetzelfde bedrijf werkt. Echt ontzettend aardige mensen die ons meteen hebben uitgenodigd op de bitterballen. Heel fijn dat ze ook nog een privéchauf van het bedrijf hebben die ons dan ook nog komt ophalen.
Connie en Stefan hebben samen Lotte en mij alle belangrijke en vooral leuke plekjes van Shanghai laten zien. Echt ontzettend gezellig en we zijn weer een stuk wijzer geworden over deze immens grote wereldstad. Aan het eind van onze amusante rondleiding werd het tijd om een hapje te eten op het dakterras van ‘New Heights’. Een zeer bekend en decadent restaurant op de 7e verdieping met uitzicht over de wereldberoemde Bund en Yangtze River. Echt prachtig!! Het uitzicht over Shanghai lijkt eindeloos te zijn. Er zijn zo veel wolkenkrabbers die net even een andere invalshoek laten zien, dat het mij onmogelijk lijkt om ooit uitgekeken te raken op deze stad…In een woord Super!

Zondag 1 oktober zijn we naar de Formule 1 Race geweest, hier in Shanghai. Behalve Schummi had ik geen flauw idee wie er meespeelden, dus het spreekt voor zich dat ik voor mijn buurlander was, die heeeeeeel onverwacht ook nog eens gewonnen heeft! Echt ontzettend mooi om dit een keer mee te maken! Onvoorstelbaar hoe hard die karretjes gaan! Op de foto’s lijkt het net een speelgoedbaan, maar dat is in de realiteit andere rijstkoek!
Stefan en Conny waren zo lief om ons uit te nodigen om bij hen te blijven pitten de avond van tevoren, zodat we zondag gezamenlijk, met William de privéchauff die ook uitgenodigd was, konden racen naar de baan.

Tot slot wil ik nog even vermelden hoe ontzettend leuk het winkelen hier is. Na een aantal weken hebben we eindelijk de hotspot van Shanghai gevonden, waar je kunt afdingen bij het leven; de zogenaamde Fakemarket! Het afdingen is een kunst waar je steeds beter in kunt worden…Als de verkoper Y200,- vraagt zeg jij “Too Expensive! I give you Y10,-” Natuurlijk doet de verkoper alsof je gek bent, maarja alles is fake of gewoon goedkope rotzooi wat niet lang mee zal gaan…Als je dat de verkoper vertelt en doet alsof je wegloopt, geven ze negen van de tien keer toe. Een leuke bezigheid en ik zal maar zeggen: het houdt je van de straat!

Oké ik hou het weer even voor gezien. Het schrijven van deze verhalen blijkt toch meer tijd te kosten dan ik had verwacht. Elke week maken we weer nieuwe leuke en vreemde dingen mee. Gewoon té veel om op te noemen! Nog even voor de kenners…deze week komt Hed Kandi naar Shanghai met DJ David Dunne. Wordt dus wederom één groot feest!

Nou ik hoop dat het met iedereen goed gaat en ik kijk weer uit naar jullie berichtjes!

Kus en tot snel!