Suburbs of Mumbai

Bijna was het weer zover... Het scheelde niet veel of ik had mijn vlucht van Dubai naar Mumbai gemist. Hoewel ik alle tijd van de wereld had, besefte ik ergens op de snelweg tussen Abu Dhabi en Dubai voor een gezellig dagtripje met Jason en Ronald dat mijn vlucht van 14 oktober net iets na 12 middernacht was; dat betekent dus direct na 13 oktober - een nieuwe dag met nieuwe uitdagingen. Aangezien al mijn spullen nog thuis stonden en ik nog geen afscheid had genomen van mijn vrienden, moesten we een stukje achteruit op de snelweg om de laatste afslag terug naar Abu Dhabi te halen. Uiteraard baalde ik als een stekker, omdat mijn lange dagtrip in Dubai verkort moest worden naar een half dagje, en omdat ik voor 14 oktober (overdag) nog allerlei vriendenafspraken had. Aan de andere kant, dit soort dingen zijn te verwachten als je zo'n ongeorganiseerde reiziger bent als Lisette de Later. Jason en Ronald vonden het allemaal wel grappig en natuurlijk 'no problem'. Het halve dagje Dubai was desalniettemin beregezellig met Jason en Ronald.

Overladen met kado's zoals kettinkjes, oorbellen, armbandjes, knuffels, beeldjes, dadels en zelfs parfum sta ik eindelijk op Dubai Airport met een wat dubbel gevoel. Als ik mijn reisschema niet al had vastgelegd, was ik graag nog wat langer in Abu Dhabi gebleven want het gezellige leventje hier bevalt me prima!
Omdat ik zoveel Filippijnen om me heen had, heb ik naast de Arabische cultuur ook deze cultuur kunnen ervaren. Volgens mij zijn de Fillipijnen een van de meest gastvrije en lieve mensen ter wereld en ik moet zeggen dat ik hen ook heel erg ga missen!

Na een vermoeiende nachtelijke en eenzame vlucht land ik om 04.55 op Mumbai Airport, waar ik na 3uurtjes wachten word opgehaald door Amit en 2 vrienden. Amit is een vriend van de ex-baas van Lisa, mijn roommate in Abu Dhabi. Als ik iets geleerd heb tijdens het reizen, is dat vrienden van kennissen van vrienden ontzettend veel voor je kunnen betekenen en bovendien voor 99% te vertrouwen zijn.
Opeens ben ik, ergens in een suburb van Mumbai in het huis waar Sheila met haar ouders, broer en zus woont, in een monoloog van vader Victor beland waarin hij het Christendom van A tot Z vol overgave aan me uitlegt. Het feit dat ik geen religie heb, maar eerder van 'alles een beetje' geloof, is voor hem onbegrijpelijk maargoed, ik kan er ook nix aan doen dat ik uit zo'n onwetende maatschappij kom.

Ik ben beland in het echte downtown India en na een lange ochtend kan ik rond 11uur eindelijk mijn nieuwe huis verwelkomen, in een zijstraatje zonder bestrating. Hoewel er geen douche is en de kakkerlakken, hagedissen en andere 6 tot 8-potige dieren me om de oren vliegen mag ik niet klagen want ik heb een kamer voor mezelf. Diezelfde avond ga ik met Amit, Sheila en 2 vrienden eten in een (uiteraard Indisch) restaurant - het spicey food is goed te doen. Na afloop word ik achterop de brommer afgezet bij een thee-kraampje waar we heerlijke Indische Chai drinken: thee met melk en suiker.

De eerste dagen zijn altijd even wennen in een nieuw land met een nieuwe cultuur maar ik red me hier wel, ook al voel ik me overal waar ik kom als een allochtoon in de wildernis. Amit, Sheila en vrienden zijn echt leuke mensen waar ik absoluut een gezellige tijd mee ga hebben, hoewel ik mijn Filippijnse vrienden gekgenoeg enorm mis hier...

Maargoed, voor nu is tijd om India maximaal te ervaren - de grootste uitdaging van mijn reis..