The mystery of the muddle

First of all, I would like to welcome all of my non-Dutch friends that I've met so far.

Evita, Jason, Ronald, Ubaid, Hari, Miguel, John, Lisa, Adnan, Darlene, Alice, Emanuel, Love and all my other roommates in Abu Dhabi, Amit, Sheila, Vamil, Aluk, Naina, Barkha, Mehaboob, Moin and Kirsten.

Many many thanks for the wonderful time that we spent together and for your great help and concerns! I truly hope that we will meet again. For now: I wish you all the luck in life!! Hope to welcome you one day in the Netherlands!
Take care and see the pix below...

Lisa a.k.a Lisette ;-)


Elf dagen na mijn hectische aankomst in de grootste democratie ter wereld, het land van de Hindus, heb ik al zoveel meegemaakt en gezien dat ik van gekkigheid niet weet waar ik moet beginnen..
Mumbai of Bombay (Bom Bahia: The good bay) is een zeer indrukwekkende historische stad, en heeft alles wat je kunt verwachten van een stad met ruim 18 miljoen inwoners. Als je het niet erg vindt om niet een beetje, maar ontzettend vies en bevuild te worden is het er prima vertoeven.

Omdat ik mijn verblijf in de toerist-vrije suburbs optimaal wilde ervaren, heb ik alleen de meest fenomenale bezienswaardigheden tijdens een nachtelijke tour met mijn Indische vrienden (Amit, Sheila, Vamil & Aluk) bekeken. Hoewel de nacht niet voor de beste kiekjes zorgt is het een grote aanrader om 's nachts de toerist uit te hangen want alleen dan is het het rustig en koel op straat; zodoende kun je alles in een paar uurtjes voorbij racen.

Het leukste wat ik echter tijdens mijn bezoek aan deze stad heb mogen ervaren, is het leven van alledag van de mensen die hier wonen. Zo ontmoette ik na een paar dagen Mehaboob, een ontzettend lieve Indische vrouw die me na een gezellig gesprek in het internetcafe opeens zegt: "come to my house!" Zoals eerder gezegd ben ik de moeilijkste niet en vervolgens sta ik 15 minuten later ergens in een achteraf straatje tussen de huisjes gemaakt van aluminium platen. Hoewel het voor onze begrippen niet gek is om te denken dat dit de zogenaamde krottenhuizen zijn, hebben deze mensen nog een goed en welvoorzien (en uberhaupt een) onderkomen. Daar waar velen denken dat een vijf- of zelfs zeven-sterren hotel de top-of-the-world hospitality verleent, heb ik ervaren dat deze mensen de ware gastvrijheid bieden: rechtstreeks vanuit hun hart. Niet voor niks kennen de Indiers een gezegde uit het Sanskriet: "The guest is like a God."
Met Mehaboob, die zelf met haar man in het enige 2-kamer-tellende-huis van dit blok woont, heb ik veel tijd doorgebracht en ze heeft me het echte leven van Mumbai laten zien. De vele schattige kinderen die rondom haar huis wonen noemen me allemaal "Didi (sister) Lisa" en bellen me na mijn vertrek uit Mumbai dagelijks op: "Didi, I miss you! Please come back!" De tas vol tekeningen en liefdesverklaringen van hen en hun ouders raakten me diep en ik vond het verschrikkelijk om afscheid van hen te moeten nemen.

Ik kan duizend-en-een verhalen vertellen over de geweldige dingen die ik hier allemaal heb meegemaakt en de nog leukere mensen die ik in Mumbai heb ontmoet. Mijn Indische huisgenoten, die 's avonds voor me koken, Mehaboob, Sheila, Amit, Vamil en Aluk; iedereen ontvangt me met open armen en wil me de beste ervaring van India geven - allemaal op hun eigen manier.
Dankzij mijn lokale vrienden heb ik tevens het openbaar vervoer als een van de weinige buitenlanders kunnen ervaren, en het is me vrij duidelijk waarom toeristen geen gebruik maken van deze uiterst goedkope service... In de trein moet je je werkelijk door de denkbeeldige deur naar binnen duwen, stompen en trekken om vervolgens letterlijk met de benen buitenboord te hangen. Het busvervoer is al nauwelijks te volgen voor de Indiers, laat staan voor mij als allochtoon zijnde. Een treinkaartje kopen is voor mij een uitdagende dagtaak evenals een busrit als je vergeet hoe de 'thuisbasis' ook alweer heet. Gelukkig hoef ik maar, met alle gelukspoppetjes, edelsteentjes en positieve gedachten, te wachten op de rode draad in het verhaal (de flow) en alles komt vanzelf weer op mijn vieze pootjes terecht.

Wat me echter opvalt is dat het halfjaar dat ik in China heb doorgebracht tijdens mijn stage een uitermate goede voorbereiding op een reis naar India is. Het is moeilijk te zeggen welke cultuur meer shockerend is, maar na China stoor ik me in ieder geval niet meer aan roggelende, spugende, duwende, vieze, vreemde of starende mensen. Bovendien overleef je hier het beste als je alle regels van de Voedsel- en Warenautoriteit vol overgave in de wind slaat. Daarnaast heb ik ontdekt dat je als vrouw veel respect afdwingt door Indische kleding te dragen en een absoluut onmisbaar item op een 'suit' of 'sari' zijn twee teenringetjes, die symbool staan voor het huwelijk. Als getrouwde Indische vrouw, met als enig gemis een donkere huid, zwart haar en een echtgenoot heb ik dus een stuk minder kopzorgen in dit hectische maar prachtige land. Zoals vele wijzen zeggen moet je, om India te begrijpen, onthouden dat het land een 'muddle' is, en geen 'mystery'. Een mysterie is, als je het geheim kent, te begrijpen. Achter een muddle zit geen ordening, en is dus ook in principe onbegrijpelijk. De optimale India-tip in a nutshell: zolang je het land niet begrijpt, begrijp je het waarschijnlijk het allerbeste.

Na een treinreis van 24 in een grote open coupe, waar ik een bedje heb en nauwelijks rechtop kan zitten arriveer ik in de voormalig hoofdstad Agra, de stad waar een van de zeven wereldwonderen aan de horizon straalt...de Taj Mahal.
Ik heb hier een perfecte ricksjaw tourist guide gevonden, genaamd Moin, die op dit moment buiten ligt te crashen in z'n 'oto'. Vanavond ben ik bij hem thuis uitgenodigd voor een dinertje met zijn familie.
De Taj is, zoals velen zeggen, verbazingwekkend mooi om te zien - de foto's spreken voor zich maar voor de beste views kun je toch beter zelf komen kijken...

Iedere dag geniet ik volop van de nieuwe, verrassende maar ook schokkende dingen die dit land biedt en iedere dag leer ik ontzettend veel. Te veel om ooit te omschrijven. Zo voorspoedig als mijn reis tot nu toe verloopt had ik echter nooit durven dromen...

Morgen verlaat ik Agra voor Mathura - de stad van de Hare Krishna's en vervolgens reis ik door naar de hoofdstad Delhi, waar nieuwe Indische vrienden al op me aan het wachten zijn.

Veel liefs en ik kijk uit naar de berichten uit Nederland!!