Tranquilo.... living in Santiago
Door: Lisette
Blijf op de hoogte en volg Lisette
03 Mei 2009 | ,
Terugkijkend op de afgelopen weken realiseer ik me dat het lot een perfecte planning voor me in petto had en een opeenvolging van zogenaamde toevalligheden me daar heeft gebracht waar ik nu op dit moment ben.
Het verhaal gaat als volgt:
Hoewel ik op de vele vliegvelden bij aankomst in een nieuw land inmiddels al 100x ben afgezet door gehaaide taxichauffeurs kon ik het ook deze keer niet voorkomen om in een te dure taxi te stappen met het volste vertrouwen dat de beste caballero me naar een gezellig hostel zou brengen. Feitelijk was ik te lui en te moe om met de 20x goedkopere bus te reizen en zelf op zoek te gaan naar een slaapplek. Ik had even genoeg van mn backpack en mn leventje als full-time reiziger die zowat iedere dag op een andere plaats onder de wol kruipt.. Tijd om me voor een korte periode te settelen, dacht ik.
Na 2 hostels te hebben afgewezen durfde ik bij de 3e geen ´nee´ meer te zeggen omdat ik bang was dat mijn taxi-amigo me dan in het spaans zou gaan uitschelden. Zodoende nam ik dus genoegen met een donkere kamer zonder raam in een ongezellig hostel. ¨Nou¨, dacht ik, ¨daar zit ik dan in Chili...lekker gezellig hier...¨
Om vereenzaming op de eerste dag in Zuid Amerika te voorkomen en een jetlag te bestrijden besloot ik even een uurtje te gaan wandelen en mezelf te lokaliseren. Met als enige gids een verfrommeld metrofoldertje uit mijn hostel en met nauwelijks een woord Spaans ging ik op pad. Ik besloot naar de wijk ´Bella Vista´ te gaan waar volgens de folder de bohemians en kunstenaars de straten regeren. 4 uur later, nadat ik eindelijk door had hoe het metro systeem werkte kwam ik net voor zonsondergang in de fleurige wijk aan. Inmiddels had ik 3 goede voornemens voor de komende dagen bedacht: ten eerste: een nieuw en relaxt hostel vinden, ten tweede: een school vinden om spaans te leren en ten derde: vrienden maken om die avond wat biertjes mee te drinken.
Geleid door de juiste flow kwam ik aan bij een leuk en artistiek winkeltje waar ik aan de praat raakte met de eigenaar. Hij vertelde me dat hij gehoord had van een net-geopend en prachtig hostel een paar straten verderop. Nadat ik de naam en het adres had genoteerd besloot ik hier de volgende dag meteen naartoe te verhuizen. Vervolgens liep ik verder door de vele gezellige straten en kwam ik aan bij een hippe empanada-snackbar. In gebrekkig Spaans deed ik mijn bestelling en ging ik rustig op een krukje zitten wachten. Na 30 minuten wachten toen ik me net begon af te vragen of ik wel goed besteld had, kwam er een meisje naast me zitten die er Europees uitzag. Ik vroeg haar of ze Engels sprak en of ze toevallig een goede school voor Spaanse les wist. Steffie bleek uit Duitsland te komen en al een jaar in Santiago te wonen. De school waar zij lessen had gevolgd was aan haar Spaans te horen erg goed en bovendien raadde ze me aan om een paar weken bij de familie van Eliana in te trekken, voor een echte Chileense ervaring.
Met een gevulde maag en 2 vd 3 voornemens al op de eerste avond gerealiseerd was ik ervan verzekerd dat mijn verblijf in Santiago perfect zou gaan verlopen. Helemaal in mijn nopjes liep ik tegen een ander meisje aan op straat, waar ik eveneens mee aan de praat raakte. Ze vroeg me of ik Spaans sprak, wat ik in Santiago deed en of ik alleen was en nadat ik geantwoord had op haar vragen vroeg Ana (Colombia) me of ik met haar en twee vrienden mee wilde gaan om wat biertjes te drinken. Ik kon me niet herinneren dat ik over een mysterieuze lamp had gevreven om mijn 3 wensen te laten doen uitkomen, maar de goden waren me in ieder geval gunstig gezind die eerste dag in Santiago.
Na een beregezellige avond en veel nieuwe (muziekanten)vrienden kwam ik de volgende dag zonder reservering aan in Hostal Dominica (het mooiste en beste hostel wat ik tot nu toe in de wereld heb gezien) waar ik het laatste bed van die avond had. Dezelfde dag regelde ik een cursus Spaans voor 4 weken op de aanbevolen school. Omdat het hostel zo leuk was besloot ik er wat langer te blijven maar na 10 dagen had ik echter (als serieuze schoolganger) genoeg van de nachtelijke feesten aldaar en besloot ik te verhuizen naar een Chileense familie. Per ´toeval´ bleken ook nog eens alledrie de studenten uit mijn klas bij de aanbevolen familie van Eliana te wonen...
De familie bestaat uit 5 gezinsleden, 3 kinderen tussen de 24 en 17 jaar, en een leuker gezin had ik me niet kunnen voorstellen. Iedereen is lekker tranquilo, ze spreken alleen Spaans, het eten is beter dan bij Beluga en bovendien heb ik sinds lange tijd mijn eigen slaapkamer. Zoals gewoonlijk voelde ik me al vrij snel ingeburgerd bij mijn nieuwe gezin en mijn Spaans verbetert met de dag. Bovendien is Escuela Bella Vista een geweldige school waar ik met super veel plezier naar toe ga.
Ook Lotte en Marieke hebben een bezoekje gebracht aan Santiago en voor 2 weken spaanse lessen gevolgd. Omdat het weerzien met Lotte zo ontzettend leuk was, was het extra moeilijk om weer afscheid te nemen waarbij de nodige traantjes weggepinkt moesten worden. Gelukkig heb ik hier veel mensen leren kennen met wie ik echt een super tijd heb en waarmee aan de fiestas geen einde lijkt te komen.
Mijn leventje in Santiago klinkt, zoals ik het hierboven beschrijf perfect en inderdaad het kan niet beter... Er is echter een ´maar´... door het vele genieten van mijn reis was het me even ontschoten om zo nu en dan de financien bij te houden en ik kreeg dan ook regelmatig de vraag van vrienden... waar haal je het geld vandaan?? Hoewel ik en de IB-Groep samen de afgelopen jaren hard gewerkt hebben om deze reis te bekostigen en ik in de veronderstelling was dat het niet op kon met de pret, is nu dan toch echt het moment aangebroken waarop ik met zekerheid kan vaststellen dat ik zogoed als geen ¨platas¨ meer in the pocket heb.
Maargoed, geen paniek of beter gezegd; tranquilo, want ook hiervoor is een logische oplossing.
Na een carriere als straatmuziekant of straatartiest te hebben overwogen leek het me toch het beste om een serieuze baan te ¨zoeken¨. Mijn figuurlijke zoektocht houdt in dat ik tegen heel veel mensen zeg dat ik op zoek ben naar een baan en vervolgens wacht tot de juiste baan vanzelf naar mij toe komt. Omdat ik druk aan het studeren was voor 4 weken had ik namelijk geen tijd om mijn schaarse uren te besteden aan serieuze zaken, ik ben immers nog steeds op vakantie...
Na 3,5 week, net voor het einde van mijn spaanse lessen ontving ik een mailtje van ene Mario, de jonge eigenaar van Hostal Providencia, die op zoek was naar een receptiemedewerker voor 36uur per week. Ik besloot, net als 4 anderen, te solliciteren en op dezelfde avond werd duidelijk dat ik zogoed als aangenomen was omdat mijn Hotelschool diploma, de stages en werkervaring een grote bijdrage kunnen leveren aan de opbouw van de onderneming, die sinds een jaar geopend is. Bovendien krijg ik mijn eigen kamer met een nieuw likje verf, eten en (niet geheel onbelangrijk) een naar Chileense standaarden goed salaris. Er is echter een voorwaarde om aangenomen te worden en dat is het gegeven dat ik minimaal voor 6 maanden werkzaam moet blijven.
Ik besluit om er een weekendje over te slapen en maandag met het definitieve besluit te komen. Veel tijd om na te denken heb ik echter niet, omdat er op dezelfde vrijdagavond een diner wordt gegeven voor mijn verjaardag door mijn Chileense familie. Er wordt sushi gemaakt, caiperina geschonken, een merengue taart volgens de traditie in mn gezicht geduwd, Happy-Birthday gezongen in het Spaans, Braziliaans, Engels, Indonesisch-Nederlands en Chinees en ik laat iedereen meegenieten van mijn favoriete appeltaart volgens Nederlands recept. Na een reggeatonfeestje die avond moet ik de volgende zaterdag al ´s middagsvroeg opstaan om voor een dagje te werken in het Hostel Dominica, waarvan de eigenaars inmiddels goede vrienden zijn, en zondag was ik erg druk met uitslapen en BBQen met de familie. Tussendoor probeerde ik te bedenken wat ik wil doen met mijn leven in het komende jaar: zonder geld kan ik niet verder reizen, lenen is geen zelfstandige optie, geen idee welke master ik zou willen doen en werken in NL is voor 200% uitgesloten.
Rationeel gezien is de keuze vrij eenvoudig, maar na 7 maanden voel ik voor het eerst af en toe toch wel een beetje heimwee naar mijn familie, vrienden en ons kleine kaaslandje. Daarnaast begint het winter te worden in Chili en sinds een week tijd hangen de ijspegels bijna aan mn neus.
Hoewel het geen makkelijke beslissing voor me is geweest heb ik uiteindelijk toch besloten om de uitdaging aan te gaan en voor minimaal 6 maanden in Santiago te blijven om vervolgens nog een aantal maanden door Zuid-Amerika te reizen en vrijwilligerswerk te doen. Mijn terugkomst in Nederland stel ik dus met een klein jaartje uit, om zo gezegd verder te studeren aan de University of Life. Het zal niet altijd even makkelijk zijn, maar ik weet zeker dat ook dit weer een onvergetelijke ervaring gaat worden.
Ik besef me opeens dat ik helemaal nix geschreven heb over het land en de cultuur zelf, maar hierover de volgende keer meer van een kersverse local... Morgen begin ik mijn eerste werkdag om 8 uur ´s ochtends (!), waar ben ik aan begonnen...
Heel veel liefs aan iedereen,
Lisette
-
04 Mei 2009 - 01:08
Nanda:
WOUW Lisette!!!ik ben helemaal onder de indruk van je verhaal!wat mega stoer dat je een halfjaar in Santiago gaat werken en wat een ervaren reizigster ben je al!Echt zo tof allemaal..wel jammer dat wij je nog langer moeten missen, maar zo'n kans moet je echt nemen!
Nou lisetteke, heel veel plezier en nogmaals ik vind je heeeeel stoer!!
XX -
04 Mei 2009 - 02:53
Tranquilo Loeth:
Lieve Lisetje,
Natuurlijk weer erg genoten van je verhaal. Er ontstaat weer een klein brokje in mijn keel haha. Ben net terug van 2 dagen paardrijden door de bergen en morgen gaan we naar Iguazu. Weetje wel.... die watervallen in Brazilie, Argentinie en Paraguay :P Lieve Lisetje, ik hoef je niet te vertellen dat je moet genieten want dat doe je wel. Maar toch wil ik je dit nog even meegeven: Liset, het is goed zo. Lekker Tranquilo aan he;) Heel veel liefde -
04 Mei 2009 - 06:13
Lex:
Jeetje Lisette wat een ommezwaai, maar wel goed joh!
Ik vind het echt waanzinnig dat je dit zo allemaal goed doet, je bent echt stoer!
Ik vind het erg jammer dat je niet op onze trouwdag kunt zijn...drink er maar een lekkere cocktail op als we in het bootje stappen!
Liefs,
Lex -
04 Mei 2009 - 07:21
Gemma Baartmans:
Hoi Lisette,
Wat leuk om zo te lezen wat je meemaakt! Ik kan me goed voorstellen dat je je terugkomst even een klein jaartje uitstelt. Veel plezier en ik blijf je berichtjes volgen!
Groetjes, Gemma en de mannen. -
04 Mei 2009 - 07:38
Majo:
Wow! wat een beslissing dat je nog daar blijft!! Ik ga zelf waarschijnlijk eind september een maand naar zuid-amerika om mijn Spaans weer op te halen (waarschijnlijk Buenos Aires), dus als je dan nog in de buurt bent....
ps: altijd mooie verhalen van je, kan niet wachten op de volgende! -
04 Mei 2009 - 07:46
Daniel Michaud:
Perfecto! Me alegro mucho. Creo que es una muy buena elección. Recuerdos, DM -
04 Mei 2009 - 08:29
Wim:
Hoi Lisette
Een moedig besluit om je voor een half jaar te binden in Santiago.
zo zie je maar weer waar al die toevalligheden toe leiden. Of zou het niet allemaal toevallig zijn? In ieder geval veel succes en blijven genieten.
Wim -
04 Mei 2009 - 09:00
Marit:
Hoi lieve Lisette!
Eindelijk ook een berichtje van mij..schandalig dat ik nog niet eerder gereageerd heb. Ongelooflijk vet wat jij allemaal meemaakt!!! Volgens mij heb jij helemaal het goede besluit gemaakt om daar 6 maanden te blijven.
Een dikke kus van een jaloerse, maar ape-trotse Marit -
04 Mei 2009 - 09:36
Yvonne:
Nou, dat wordt dan strakjes weer 'inburgeren' in ons landje, waar toch ook wereldnieuws geschreven wordt n.a.v. de aanslag op Koninginnedag. Blijkt nu een wanhoopsdaad van een eenling te zijn, maar die dan wel vele mensen daarin meeneemt en aan een van de basisbehoeften van de mens heeft gezeten: veiligheid.
Goed om te lezen dat wishfull thinking en/of een glazen bol voor jou zo goed werken. Heb vertrouwen en daar heb jij waarschijnlijk een overdosis van.
Leuk dat je vriendinnen daar waren en er zullen waarschijnlijk nog wel meer mensen die kant op komen nu je langer op een plek blijft.Helaas heb ik in mijn zéér directe omgeving te maken met een vliegangstig iemand, dus dat zit er even niet in. Maar met jouw manier van schrijven, geïllustreerd met foto's, is het toch net of ik er een beetje bij ben.Que se divierta, que lo pase bien, mucho trabajo en mucho dinero en mucho suerte.
-
04 Mei 2009 - 11:01
Maartje:
Lisette, wat een avontuur!! Ben heel benieuwd naar de komende zes maanden! Veel succes met je nieuwe baantje en hou ons op de hoogte, want je verhalen zijn hilarisch!!!
Kus Maartje -
04 Mei 2009 - 13:37
Jozalien:
Wow wat een prachtige levenservaringen weer. Ongelooflijk mooi en positief allemaal.
Heel veel succes met je Chileense baan. Wel jammer dat je je familie en vrienden in NL zo lang moet missen máár....misschien komen ze jou wel even opzoeken.
Leuk ook om Lotte op de foto's terug te zien.
XXX -
04 Mei 2009 - 19:30
Nel Den Brok:
Hallo lieve Lizette,
Wat een fantastische ervaringen voor héél je leven,en mocht je uitdaging niet lukken (wat ik mij niet voor kan stellen) als schrijfster heb je zeker ook succes je hebt zoveel talenten! Sorry dat ik nu pas reageer, daar baal ik zelf ook echt van. Terwijl ik door je verhalen alles voor me zie, en die beslissing om de uitdaging in Santiago aan te gaan moet echt niet makkelijk voor je zijn geweest denk ik. Maar het komt niet voor niets op je pad super, en als jij er voor gaat lukt het je zeker ! Heb je volgens mij van die schat van een moeder van je, en als ik haar zie hoef jij nu niet te raden waar wij het over hebben toch?
Succes met alles en geniet het aankomende jaar vooral verder !
Heel véél liefs, Nel -
04 Mei 2009 - 20:51
Mama:
Hoi lieve Lisetteketet,
Het lezen van je verhaal heb ik even uit moeten stellen...,we hebben al gebeld, dus je weet waarom.....
Je bent een super kanjer, die het geluk gewoon afdwingt!
Je moet zelf wel alle beslissingen nemen en 't zelf allemaal maar doen, maar op de achtergrond én voorgrond heb je zoveel lieve vrienden, die je steunen en je zo verschrikkelijk veel goeds toewensen...... En dan ook nog eens in een gastgezin terecht komen met zulke lieve mensen!
Maar weet je, jij straalt zelf ook zoveel liefs uit!!!!!!!!!!!!!
Ook al missen we je(een jaar langer zonder jou, bléé), je zult er je hele leven iets(wat, kan je nu nog niet bevroeden) aan hebben......Én je bent een doorzetter, die zich niet zo gauw teneer voelt,of blijft voelen.
Positieve instelling, daar kom je vaak ver mee!
Mijn oplossing: in de zomervakantie kom ik naar Chili!
Doei lief schatje, ik hou van je! -
05 Mei 2009 - 10:40
Terry:
Goed gedaan allemaal. Een half jaar in Chili lijkt me ook niet verkeerd. Heb je het boek 'de Secret' gelezen? Jammer dat het al geschreven is, anders zou jij dit kunnen schrijven! Je schrijft over ijspegels, maar ik zie alleen zomerkleren op de foto. Zal even googelen naar het weer in Santiago. Maar als de temperatuur wat tegenzit, zijn de mensen altijd hartverwarmend.
Dikke zoen. -
06 Mei 2009 - 18:18
Marleen:
Ha die lisetje!
wat een verhaal weer! Super cool dat je nog langer in Chili blijft, je gaat het vast helemaal maken daar...zoals altijd :)
Kus! -
07 Mei 2009 - 01:02
Nicolette:
Lieve Liesbeth, kippenvel krijg ik van je verhaal, zoveel lef om er nog een periode achter aan te plakken en ook al zal het soms moeilijk zijn, ik weet zeker dat je er een prachtige periode van gaat maken en dat is iets wat niemand jou dan meer kan afpakken...you can do it!! blijf genieten en blijf vooral je zelf want op de foto's zie ik je zoals ik je ken, vrolijk, allemansvriend en het straalt van alle foto's af...iedereen is DOL op jou!!! dikke kussen uit het GROTE hamburger land :) xxxxNico -
07 Mei 2009 - 07:08
Jeffrey Pollemans:
Ha Lizetje!
Hahaha! Wat een carrièreswitch! Het zal je vast goed afgaan! Ik heb ook erg genoten van Santiago! Wat een gave stad!
Een vriend van me woont daar: Giovanni Falchetti. Het is een Chileense zanger. Ben benieuwd of ze hem daar kennen!?
Geniet van je tijd in Santiago en vergeet vooral niet een skiabonnement te nemen voor in de bergen nu de winter in aantocht is! ;-)
Kus JEFF -
15 Mei 2009 - 10:00
ICTheo:
Hey Liset, jeetje zeg nu moet je gewoon 6 maanden op één plaats blijven en 36 uur per week werken....
Succes met omschakelen, maar wel ontzettend dappere keuze!!
Werk ze en tot de volgende update. -
04 Juni 2009 - 10:59
Eline:
haaaai lizz, ik verveel me echt heel erg. Ik heb tussen uur en ik dacht oppeens aan je.
Ik heb denk ik je verhaal wel 3 keer gelezen aangezien ik niks beters heb te doen.
Volgend weekend ga ik met papa kanoën. Lijkt me erg leuk, ik hoop alleen wel dat ik me werk af kan zeggen.
Ik werk denk ik stinds 5 weken bij Dakota in Roosendaal. Een restaurant, ik werk in de afwas en mag ook ijsjes maken hihi.
Erg leuk en gezellig tot nu toe.
Dikke kus -
08 Juni 2009 - 11:01
Bente:
WOW! Het nieuws kwam een beetje laat aanwaien maar wat een beslissing om je terugkomst nog even uit te stellen, maar geweldig dat je zo geniet! Als ik je foto's zie kan ik alleen maar zeggen dat ik super trots op je ben!
Dikke kus -
08 Juni 2009 - 21:05
Malou:
Hoi lieve schat!
Wat heb je weer een leuk verhaal geschreven met een wat een minder leuk einde.... ik mis je al en nu nog langer weg... maar ik begrijp je heel erg goed en je bewijst hier weer mee dat Lisette testicles (ballen) heeft! Heel erg tof! Ik moet dan maar langskomen om dat restaurantje uit te proberen wat beter is dan Beluga!? Dat is een reisje waard. :D
Dikke vette kus -
09 Juni 2009 - 07:42
Martijn:
Goed beeld maatje!
Als ik jouw keuze naast de gelezen verhalen leg, dan heb je een super keuze gemaakt. Ben benieuwd of je nieuwe job bevalt, en of je jouw geweldige flow vast kan houden. Hoe dan ook: je bent uniek bezig. Een hoop mensen zouden jouw ervaringen ook zo graag meemaken,doen of over kunnen meepraten, maar doen om wat voor reden dan ook nooit iets dat maar in de richting komt. Ik wens je nog veel goede flow in het zuidelijke Chili!
Grtzz Tinuzz -
16 Juni 2009 - 14:46
Yvonne:
He Lisette, Nog lekkerder dan Beluga? I'm comming!!!
Wat een ongelofelijk leuk verhaal om te lezen. En wat een onwijze keuze om daar te blijven. Gelijk heb je hoor, geniet ervan met volle teugen.
Groetjes Yvonne van Groningen
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley